Wykorzystaniem mikroglonów, także w warunkach pozaziemskich, zajmuje się doktorantka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. W swoich badaniach stosuje symulanty regolitów księżycowych i marsjańskich.
Mgr inż. Izabela Świca ze Szkoły Doktorskiej UWM w swojej pracy zajmuje się uprawą mikroglonów z użyciem odpadów, np. ścieków, jako pożywki. Uprawę mikroglonów łączy z kultywacją grzybów w celu wykorzystania ditlenku węgla, powstałego podczas wzrostu grzybów.
To powoduje, że system produkcji biomasy mikroglonów jest bardziej zrównoważony i ekonomiczny. Wytworzoną biomasę mikroglonów można wykorzystać na wiele sposobów, np. w produkcji paliw trzeciej generacji, pasz dla zwierząt, suplementów diety, a także jako alternatywy dla nawozów sztucznych. Koncentruję się na nawożeniu mikroglonami. Preparat na bazie mikroglonów może być użyty do rekultywacji terenów zdegradowanych, jałowych czy pustynnych, których na Ziemi jest coraz więcej – wyjaśnia.
Doktorantka nie ogranicza się do zastosowania mikroglonów w warunkach ziemskich. W ostatnich latach tempa nabiera rozwój sektora kosmicznego. NASA przygotowuje się do założenia bazy na Księżycu, a następnie chce eksplorować Marsa. Jeśli w przyszłości bytowanie ludzi poza Ziemią stanie się faktem, to konieczne będzie zapewnienie im m.in. pożywienia.
Do wzbogacania mikroglonów biomasą wykorzystuję symulanty regolitów księżycowych i marsjańskich. Regolit to wierzchnia, zwietrzała warstwa pokrywająca Ziemię oraz inne skaliste planety i księżyce. Nie wykorzystuję prawdziwych próbek gruntu pochodzącego z Księżyca czy Marsa. Symulant to substancja imitująca prawdziwe właściwości, które charakteryzują podłoże pokrywające Marsa czy Księżyc. Dzięki różnego rodzaju satelitom czy łazikom, doskonale znamy skład regolitów tam występujących. Na podstawie analiz wykonywanych przez te roboty, naukowcy z NASA stworzyli szereg substytutów tych gruntów, które mogą posłużyć do wykonywania eksperymentów naukowych – tłumaczy Izabela Świca.
Na symulantach regolitów księżycowych uprawia m.in. sałatę. Podczas stażu na uniwersytecie w Wageningen badała wpływ dodatku biomasy mikroglonów oraz cyjanobakterii na wzrost sałaty. Miała także okazję poznać naukowców, których badania również dotyczą rozwoju rolnictwa kosmicznego. Obecne badania są pokłosiem jej dziecięcych zainteresowań – była zafascynowana historiami o początkach świata czy formowaniu się Układu Słonecznego.
Od dziecka interesował mnie kosmos. Jego ogrom i niezrozumienie. Ale nigdy nie przypuszczałam, że będę mogła brać udział w badaniach dotyczących eksploracji przestrzeni kosmicznej. Podczas studiów działałam w Kole Naukowym Inżynierów Środowiska, którego opiekunem był wtedy prof. Mirosław Krzemieniewski. To dzięki niemu uwierzyłam, że mogę spełnić swoje zainteresowania kosmosem i przekształcić je w badania naukowe – kończy Izabela Świca.
źródło: UWM