Student Politechniki Opolskiej opracował i wykonał model egzoszkieletu umożliwiającego mierzenie kątów osi kończyny górnej. Takie rozwiązanie techniczne może posłużyć w wielu dziedzinach przemysłu, a także w medycynie, np. w wykrywaniu chorób związanych z niepoprawną motoryką ludzkiej kończyny.
Pomysł takiego egzoszkieletu narodził się w głowie Pawła Sadkowskiego już w technikum. Jak mówi autor, egzoszkielety to duża grupa urządzeń współpracujących z ludzkim szkieletem. Mogą mieć różne zastosowania, a co za tym idzie i kształty. Najbardziej kojarzone są z filmami science-fiction, gdzie wzmacniają siłę mięśni nóg lub rąk. Wykorzystywane są także przy tworzeniu animacji filmowych. Często sięga po nie także wojsko i rehabilitanci medyczni. W ramach swojej pracy dyplomowej Sadkowski wykonał hybrydę, łączącą konstrukcję urządzenia z możliwością dokonywania pomiarów.
Moim celem była budowa egzoszkieletu, który będzie w stanie mierzyć pozycje kątowe stawów ludzkiej ręki w czasie rzeczywistym. Cały układ pomiarowy został wykonany z druku 3D. Urządzenie umożliwia swobodny ruch bez krępowania. Opracowałem także jednostkę sterującą, odpowiadającą za komunikację z egzoszkieletem. Napisałem do tego aplikację w języku Python, która wyświetla aktualne kąty ramienia, tworzy wykres i zapisuje dane do pliku – opisuje już teraz absolwent automatyki i robotyki pierwszego stopnia na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki Politechniki Opolskiej, a także przewodniczący studenckiego koła naukowego Spektrum.
Promotor jego pracy, dr inż. Rafał Gasz z Katedry Automatyzacji Napędów i Robotyki Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki, zaznacza, że model egzoszkieletu został stworzony praktyczne od zera: od planowania, przez prototypowanie, aż po finalny wydruk 3D. Do urządzenia podłączono powerbanki, zatem egzoszkielet nie potrzebuje do pracy zewnętrznego zasilania. Jego autor już zapowiada dalszą rozbudowę, którą będzie realizował na studiach drugiego stopnia.
Takie rozwiązanie techniczne może posłużyć w wielu dziedzinach przemysłu. Pracownik wyposażony w egzoszkielet pomiarowy w prosty sposób może wysterować kilkuosiowego robota wszędzie tam, gdzie pisanie programu ruchowego jest zbyt czasochłonne. Szybkie badanie i weryfikowanie ruchu ręki może w medycynie pomóc w wykrywaniu chorób związanych z niepoprawną motoryką ludzkiej kończyny. Możliwość tworzenia i zbierania danych w czasie rzeczywistym może umożliwić sprawniejszą naukę sztucznej inteligencji dla autonomicznych robotów – wylicza autor konstrukcji.
MK, źródło: PO