Prof. Kok i jego amerykański kolega dr D. B. Means (który znalazł węża w 2021 r.) nazwali nowy rodzaj Paikwaophis, co odnosi się do miejsca, w którym zebrano okaz (w pobliżu rzeki Paikwa w zachodniej Gujanie). Nazwa gatunkowa kruki jest wyrazem uznania dla prof. Andrzeja Kruka, dziekana Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska, za „jego przyjaźń i wyjątkowy wkład w podnoszenie jakości badań na Uniwersytecie Łódzkim”.
Mały wąż, a wielkie odkrycie
Nowy wąż jest malutki (w momencie znalezienia osiągnął zaledwie 180 mm długości), ma piękne czerwone, pod wieloma względami, intrygujące oczy. Znany jest tylko z jednego okazu znalezionego pełzającego wśród liściastej ściółki na glebie torfowej w odległym, nieskazitelnym lesie zawieszonym wśród chmur, położonym między dwiema piaskowcowymi górami stołowymi (tepui): Roraima-tepui i Wei-Assipu-tepui.
Opierając się na danych molekularnych, jego najbliższym krewnym jest rodzaj Xenopholis, szeroko rozpowszechniony w Ameryce Południowej. Jednak te dwa rodzaje są morfologicznie uderzająco różne. Paikwaophis kruki prawdopodobnie żyje całkowicie lub częściowo pod ziemią. To może wyjaśniać, dlaczego nigdy wcześniej go nie widziano. Spędza większość swojego życia w glebie, nieregularnie wychodząc na powierzchnię. Nowy wąż nie jest jadowity i żywi się małymi jaszczurkami co sprawdzono na podstawie zawartości żołądka. Wyniki badań opublikowano na łamach Zoological Journal of the Linnean Society.
Przypomnijmy, że dwa miesiące temu zespół amerykańskich i kanadyjskich naukowców opisał nowy gatunek żaby, nazywając go imieniem prof. Koka. Wcześniej prof. Philippe Kok odkrył nowy gatunek ślimaka, który został opisany przez holenderskiego biologa jako Plekocheilus philippei.
Prof. Philippe Kok to wiodący autorytet w dziedzinie herpetologii/biologii tepui, jest biologiem terenowym, herpetologiem, ekologiem i biologiem ewolucyjnym, obecnie pracującym nad genomiką populacji, dynamiką populacji oraz ekologią płazów i gadów, głównie w górach stołowych w Pantepui (tzw. słynny „Zaginiony świat” Arthura Conan Doyle’a). Duża część jego badań jest nadal poświęcona systematyce i taksonomii płazów i gadów Tarczy Gujańskiej. Do tej pory opisał 58 nowych taksonów płazów i gadów. Od grudnia 2020 roku pracuje w Katedrze Ekologii i Zoologii Kręgowców na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego.
źródło: UŁ