Szczątki nosorożca włochatego z Polski, Morza Północnego i wybranych krajów europejskich zbadają naukowcy uczestniczący w międzynarodowym projekcie WOOLRHINOPOLI. Chcą poznać szczegóły obecności tego wymarłego ssaka na Starym Kontynencie. W przedsięwzięcie zaangażowani są uczeni z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego.
Nosorożec włochaty i mamut włochaty to główni przedstawiciele plejstoceńskiej megafauny. Wiadomo, że ten pierwszy osiągał dwa metry wysokości, pięć metrów długości, a jego waga wynosiła ok. 3,5 tony. Gatunek przystosowany do zimnego klimatu, miał długą, gęstą i grubą rudo-brązową sierść. Występował w północnych stepach Eurazji. Żył prawdopodobnie w przedziale od 350 000 do 10 000 lat temu. W 2020 roku na Syberii znaleziono dobrze zachowane szczątki jednego z przedstawicieli tego gatunku. Biorąc pod uwagę względną obfitość szczątków, zaskakujący jest deficyt badań tego wymarłego ssaka w Polsce.
Nie mamy zatem wiedzy na temat szczegółów obecności nosorożca włochatego; w szczególności nie wiemy, jak szeroko był on rozmieszczony w Polsce. Nie wiemy również, czy jego obecność była stała, tymczasowa czy okresowa. Co więcej, żadne z przeprowadzonych do tej pory badań nie dotyczyło starożytnego DNA, które mogłoby rzucić światło na starożytne populacje – tłumaczy dr hab. Kamila Pawłowska z Instytutu Geologii na Wydziale Nauk Geograficznych i Geologicznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, inicjatorka projektu WOOLRHINOPOLI.
Uczestniczący w nim naukowcy planują zebrać dane archiwalne i przeskanować całe terytorium Polski w poszukiwaniu stanowisk ze szczątkami. Od ostatnich badań szkieletu nosorożca włochatego minęło ponad pół wieku. W tym czasie aparatura badawcza zmieniła się diametralnie, dlatego uczeni zamierzają zaktualizować stan wiedzy w tym obszarze. Projekt obejmuje badania radiowęglowe, genetyczne i historię depozycyjną szczątków. Mają one na celu określenie taksonomiczne szczątków, określenie wieku i płci, pomiary kości i czaszek, określenie zmian patologicznych w odniesieniu do przebytych chorób lub urazów, a także określenie bezwzględnego wieku szczątków za pomocą datowania radiowęglowego oraz analizę DNA.
Warto zaznaczyć, że analizie poddane będą nie tylko szczątki nosorożca włochatego z Polski, ale również z Morza Północnego i dziewięciu europejskich krajów: Niemiec, Czech, Niderlandów, Wielkiej Brytanii, Francji, Hiszpanii, Włoch, Rumunii, Mołdawii. W przedsięwzięcie zaangażowani są bowiem także badacze z Uniwersytetu w Lejdzie, Uniwersytetu w Oviedo, Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, Unibas w Potenzy, Muzeum Paleontologicznego w Monachium, Państwowego Uniwersytetu Mołdawskiego, Uniwersytetu w Tybindze i Uniwersytetu w Kluż-Napoce. Po polskiej stronie w projekcie biorą też udział dr Danijela Popović z Laboratorium Paleogenetyki i Genetyki Konserwatorskiej w Centrum Nowych Technologii Uniwersytetu Warszawskiego i prof. Paweł Mackiewicz z Wydziału Biotechnologii Uniwersytetu Wrocławskiego.
AST, źródło: www.woolrhinopoli.amu.edu.pl