Instytut De Republica, w ramach prowadzenia działalności dokumentacyjnej i współpracy ze środowiskiem naukowym, zaangażował się w prace archiwalne nad spuścizną prof. Jerzego Szackiego, socjologa i historyka myśli socjologicznej.
Archiwum prof. Jerzego Szackiego to zespół akt przekazany do zasobu Połączonych Bibliotek Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, Instytutu Filozofii i Socjologii PAN i Polskiego Towarzystwa Filozoficznego pod koniec 2022 roku. Materiały zostały przejęte w stanie nieuporządkowanym w ilości 3,5 metra bieżącego akt. Podjęte prace archiwizacyjne pozwoliły je wstępnie posegregować na grupy, zgodnie ze schematem układu materiałów w spuściźnie, określonym przez „Wytyczne opracowania spuścizn archiwalnych po uczonych”, opracowane przez Archiwum Polskiej Akademii Nauk w 1990 roku.
Spuścizna po prof. Jerzym Szackim to przede wszystkim materiały twórczości naukowej uczonego w postaci rękopisów, maszynopisów i druków jego prac oraz materiałów warsztatowych – notatek i wypisów z literatury i źródeł. W pozostałej części są to materiały działalności naukowej, opiniującej i wydawniczej, materiały biograficzne, szczątkowa korespondencja, recenzje o pracach twórcy spuścizny, prace osób obcych oraz załączniki – druki oraz przedmioty prywatne profesora.
W wyniku prowadzonych prac archiwizacyjnych zostanie przygotowany inwentarz spuścizny prof. Jerzego Szackiego składający się z części wstępnej – opisowej, zawierającej informacje o twórcy zespołu i charakterystykę materiałów oraz części inwentarzowej, stanowiącej wykaz jednostek archiwalnych w ramach poszczególnych grup materiałów. Układ wewnętrzny, zawartość i opis poszczególnych jednostek archiwalnych powstaną w oparciu o „Wytyczne..” PAN Archiwum w Warszawie. Z dokumentów zostaną wyjęte części metalowe, akta zostaną umieszczone i opisane w bezkwasowych teczkach i pudłach archiwalnych.
Prof. Jerzy Szacki (1929–2016) był historykiem idei i socjologiem, wieloletnim profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. W latach 1981–1983 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozofii i Socjologii UW. Przewodniczył Polskiemu Towarzystwu Socjologicznemu, zasiadał w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Komitecie Badań Naukowych. Stał na czele Komitetu Socjologii PAN. W 2004 roku został odznaczony przez Instytut Yad Vashem medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” za uratowanie Ireny Hollender podczas II wojny światowej. W 2009 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Odbył wiele staży zagranicznych, m. in. w Paryżu, Oxfordzie, Waszyngtonie, Wiedniu. Wykładał gościnnie m.in. w: College de France, Szkole Nauk Społecznych przy IFiS PAN, szkołach letnich New School for Social Research w Nowym Jorku, Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
W 2003 roku był laureatem Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej za fundamentalne dzieło Historia myśli socjologicznej. Inne jego ważniejsze publikacje książkowe: Ojczyzna, Naród, Rewolucja (1962), Durkheim (1964), Kontrrewolucyjne paradoksy (1965), Tradycja (1971), Spotkania z utopią (1980), Znaniecki (1986), Dylematy historiografii idei oraz inne szkice i studia (1991), Liberalizm po komunizmie (1994). Był także autorem i współautorem wyborów tekstów, przekładów prac innych autorów, artykułów i recenzji.
MK, źródło: IdR