Studenci Akademii Górniczo-Hutniczej wraz z pomocą zespołu ekspertów z Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie oraz kolegów z Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego rozpoczęli pracę nad udoskonaleniem modeli łyżek ortodontycznych i wkładek donosowych wykorzystywanych w opiece okołooperacyjnej dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia.
Zabieg plastyki wargi przeprowadza się nawet już u dwunastotygodniowych dzieci. W niektórych przypadkach po takiej operacji zakłada się specjalistyczne wkładki, które wspomagają poprawne formowanie kształtu nosa dziecka. Przed operacją rozszczepu podniebienia wykonuje się wycisk podniebienia pacjenta, za pomocą łyżki ortodontycznej. Na rynku brakuje asortymentu idealnie dostosowanego do anatomii dzieci w tak młodym wieku.
Studenci z Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH, skupieni w kołach naukowych: AGH Rapid Prototyping i AGH Medical Technology, wraz z pomocą merytoryczną ekspertów z Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie i kolegów z Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, podjęli się wyzwania zaprojektowania i wykonania prototypów elementów spełniających wymagania charakterystycznej grupy docelowej. Główne problemy, z którymi musi zmierzyć się zespół, to wykonanie komponentów z odpowiednią precyzją przy ich niewielkich rozmiarach, dobór technologii wytwarzania oraz materiału z certyfikatem użycia medycznego.
Studenci mogą się już pochwalić pierwszymi wynikami swojej pracy. W połowie kwietnia przekazali zespołowi medycznemu testowy zestaw łyżek ortodontycznych. Elementy zostały wykonane na drukarkach 3D ze specjalistycznego polimeru. W sumie zostały zaprojektowane i wykonane cztery modele łyżek, każda w trzech rozmiarach. W przypadku wkładek głównym celem zespołu jest modyfikacja ich geometrii zakładająca dodatkowe systemy utrzymujące element w jednej pozycji. Obecnie trwają prace nad stworzeniem finalnego modelu. Najważniejsze zadanie jest jednak cały czas przed zespołem. Małe gabaryty oraz skomplikowana geometria stentu wymagają skrupulatnego doboru technologii wytwarzania.
Mamy do wyboru kilka rodzajów technologii druku 3D, rozpoczynając od najbardziej rozpowszechnionych, przez metody druku z żywic światłoutwardzalnych oraz proszków polimerowych. Rozważamy również standardowe techniki, jak odlewanie z użyciem form silikonowych – jednak również i w tym przypadku planujemy wykorzystać metody przyrostowe do wykonania wzorca. Najważniejszym jest, aby finalny produkt spełniał ściśle określone wymagania projektowe zarówno pod względem geometrii, jak i sztywności. W pierwszych testach planujemy wspomóc się wykonanym modelem nosa dziecka na podstawie plików DICOM z tomografii komputerowej – podkreśla Jakub Bryła, lider zespołu.
Studenci podkreślają, że druk 3D ma wysoki potencjał w wytwarzaniu sprzętu spersonalizowanego na potrzeby konkretnego pacjenta. Poza oczywistą formą pomocy, głównym celem projektu jest zbadanie możliwości, wad i zalet, poszczególnych technologii wytwarzania przyrostowego w aspekcie produkcji komponentów przeznaczonych do zastosowań medycznych.
źródło: AGH