„Usieciowienie” naukowców zajmujących się biomateriałami, którzy wspólnie opracują nowy biodegradowalny implant kostny na bazie cynku i jego stopów o pożądanych właściwościach korozyjnych, mechanicznych i biologicznych – to cel projektu BioMatV4NET, w którym biorą uczelnie z państw Grupy Wyszehradzkiej. Polskę reprezentuje Uniwersytet Medyczny w Lublinie.
Koordynatorem projektu „Biodegradable metal development and surface functionalization V4 network” (BioMatV4NET) jest Pavol Jozef Šafárik University ze słowackich Koszyc. W konsorcjum działają także: Tomas Bata University w Żlinie (Czechy), Budapest University of Technology and Economics (Węgry) oraz Uniwersytet Medyczny w Lublinie. Celem jest stworzenie sieci naukowców z krajów V4, zajmujących się biomateriałami, którzy wspólnie opracują nowy biodegradowalny implant kostny na bazie biokompatybilnych metali (cynk i jego stopy) o pożądanych właściwościach korozyjnych, mechanicznych i biologicznych. Nowy wyrób ma służyć jako tymczasowe wsparcie ortopedyczne.
Realizowany przez nas grant wyszehradzki nie jest typowym projektem badawczym, ponieważ chodzi w nim przede wszystkim o wymianę doświadczeń oraz dzielenie się wiedzą w ściśle określonej dziedzinie nauki. Realizacja tego założenia możliwa jest dzięki utworzeniu sieci naukowców z państw Grupy Wyszehradzkiej, posiadających pewne określone kompetencje w dziedzinie inżynierii biomateriałów i medycyny regeneracyjnej. Rola każdego partnera konsorcjum jest przy tym inna – zaznacza prof. Agata Przekora-Kuśmierz, kierująca Samodzielną Pracownią Inżynierii Tkankowej i Medycyny Regeneracyjnej Wydziału Biomedycznego Uniwersytetu Medycznego w Lublinie i nadzorująca polską część projektu.
Wskazuje, że zadaniem naukowców ze Słowacji będzie wytworzenie biodegradowalnego materiału na bazie metali, takich jak cynk i jego stopy, który charakteryzować się ma dobrą odpornością na korozję. Z kolei badacze z Czech dokonają funkcjonalizacji (czyli modyfikacji) powierzchni tego biomateriału za pomocą biodegradowalnych polimerów, takich jak PEG czy PLA, w celu nadania mu właściwości przeciwbakteryjnych. Uczeni z Węgier ocenią
natomiast parametry mechaniczne nowego biomateriału w kontekście jego potencjalnych zastosowań jako implantu kostnego.
W Lublinie poddamy implant ocenie biokompatybilności, a więc określimy jego cytotoksyczność zgodnie z międzynarodową normą dla wyrobów medycznych oraz zbadamy, czy nie wywiera on negatywnego wpływu na tkanki ludzkiego organizmu. Niemniej podkreślę, że wytworzenie oraz charakterystyka tego nowatorskiego implantu kostnego nie jest nadrzędnym celem grantu. Będzie on stanowić rodzaj narzędzia, które posłuży nam jako pretekst do wymiany doświadczeń oraz mobilności naukowców
pomiędzy krajami z Grupy Wyszehradzkiej – akcentuje lubelska badaczka.
Duży nacisk położono na zaangażowanie w projekt młodych badaczy i studentów. Zaplanowano m.in. trzy krótkie pobyty naukowe (na Węgrzech, w Czechach oraz w Polsce), podczas których wezmą oni udział w praktycznych
warsztatach i pokazach z dziedziny inżynierii biomateriałów. W ocenie inicjatorów przedsięwzięcia, szkolenia młodych naukowców i motywowanie studentów do kształcenia się na kierunkach „life science” przełożą się bezpośrednio na podniesienie jakości oraz poziomu badań o charakterze aplikacyjnym, prowadzonych w dziedzinie medycyny regeneracyjnej w krajach V4.
Zatem w ramach utworzonej sieci powstanie implant kostny, który następnie zostanie wspólnie przebadany podczas pobytów w ośrodkach naukowych krajów V4. W ten sposób głównie młodzi naukowcy i doktoranci będą mogli bezpośrednio uczestniczyć w interdyscyplinarnych badaniach nad nowym rozwiązaniem, zdobywać wiedzę oraz wymieniać się doświadczeniami – podsumowuje prof. Agata Przekora-Kuśmierz z Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.
Projekt zaplanowano do końca września przyszłego roku. Całkowity budżet wynosi 40 tys. euro, z czego 6 tys. euro przeznaczono na mobilność polskich badaczy.
MK, źródło: UMLub