Projekt ogrodów Zamku Książ w latach siedemdziesiątych XIX wieku wykonał Eduard Neide, dyrektor królewskich ogrodów Tiergarten w Berlinie – ustalili naukowcy Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, którzy od lat badają historię tego miejsca.
Dzięki współpracy Zamku Książ w Wałbrzychu i Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu na światło dzienne wychodzą kolejne informacje dotyczące historii założenia ogrodowo-parkowego w Książu. Według najnowszych ustaleń, projekt ogrodów w Książu w latach siedemdziesiątych XIX wieku wykonał Eduard Neide, dyrektor królewskich ogrodów Tiergarten w Berlinie. Jest on znany także jako projektant ogrodów w Albrechtsberg w Dreźnie oraz miejskich terenów w Hamburgu.
Szpaler drzew i parkowa promenada
Nowa aranżacja ogrodów tarasowych w Książu powstała na zlecenie księcia Hansa Heinricha XI von Hochberg-Pless, który zainicjował szeroko zakrojoną przebudowę zamku i ogrodów wraz z otoczeniem.
Końcowy efekt przekształceń znamy tylko dzięki licznym fotografiom z przełomu XIX i XX wieku, ponieważ obecnie niewiele zachowało się z ogrodów zaprojektowanych przez berlińskiego projektanta – wyjaśnia dr Justyna Jaworek-Jakubska z Katedry Architektury Krajobrazu UPWr.
Dodaje, że w latach 1909–1923 tarasy zostały całkowicie przekształcone w ramach wielkiej rozbudowy zespołu zamkowego. Do dzisiaj zachowały się dwa wyjątkowo cenne elementy z dawnej kompozycji ogrodowo-parkowej autorstwa Eduarda Neide. Na Tarasie Kasztanowcowym zobaczyć można charakterystyczny szpaler drzew. Tworzą go kasztanowce, które zdaniem dr Roberta Sobolewskiego z Katedry Architektury Krajobrazu UPWr są najstarszymi drzewami na tarasach ogrodowych. Drugi element to parkowa promenada nazywana kiedyś „Kunsstrasse”, łącząca Przedzamcze z Bramą Lubiechowską. Promenada uchodziła za „majstersztyk ogrodnictwa krajobrazowego”. Malowniczo wkomponowana w zbocza doliny Pełcznicy ukazywała zmienne widoki na Zamek Książ i dolinę. To znana turystom, wijąca się wśród różaneczników, droga do punktu widokowego nazywanego Grobem Olbrzyma.
Książ modelowym parkiem
Współpraca naukowców UPWr z Zamkiem Książ rozpoczęła się w 2018 roku z inicjatywy Anny Żabskiej, prezeski Zamku Książ w Wałbrzychu oraz prof. Anny Chełmońskiej-Soyty, prorektor ds. umiędzynarodowienia.
W tym czasie powstały dwie strategie dotyczące kierunków rewaloryzacji tarasów ogrodowych oraz założenia parkowego w Książu. Rozpoczynając współpracę zależało nam przede wszystkim na wypracowaniu nowego, bardziej zintegrowanego podejścia do zarządzania zabytkowym ogrodem w Książu – wyjaśnia dr Justyna Jaworek-Jakubska, koordynatorka projektu.
Jego realizacja odbywała się z udziałem interdyscyplinarnego zespołu naukowców UPWr oraz pracowników Zamku Książ w Wałbrzychu. Już na samym początku wspólnie ustalono, że końcowym produktem będzie nie tylko klasyczne opracowanie studialne, stanowiące punkt wyjścia dla przyszłych projektów rewaloryzacji, ale także zintegrowana baza danych o zabytku, wspierająca bieżące i długofalowe zarządzanie obiektem. Dlatego projekt zrealizowano w ramach dwóch modułów.
Pierwszy z nich obejmował badania historyczne i konserwatorskie, których głównym celem była ocena stanu zachowania oraz wskazanie możliwych kierunków ochrony i rewaloryzacji założenia ogrodowo-parkowego. Drugi moduł obejmował przygotowanie inwentaryzacji danych przestrzennych metodą fotogrametryczną i naziemnego skaningu laserowego, a także przygotowanie przestrzennej bazy danych 2D i 3D dla tarasów ogrodowych przy zamku.
W efekcie powstało nowoczesne narzędzie dla pracowników Zamku Książu do zintegrowanego zarządzania ogrodami – zauważa dr Przemysław Tymków, kierownik zadania i zespołu specjalistów z Instytutu Geodezji i Geoinformatyki oraz Centrum Zasobów i Wsparcia Dydaktyki.
Od projektu do wdrożenia
Wypracowana wspólnie przez UPWr i Zamek Książ strategia została uwzględniona w bieżących pracach ogrodowych oraz włączona w kolejne projekty rewaloryzacji. Chociaż wszystkie działania są jeszcze w fazie realizacji to już teraz można zauważyć pierwsze wdrożenia. W ciągu ostatniego roku odwiedzający zauważyli zmiany na Tarasie Daisy – stopniowo jest przywracany historyczny wygląd tarasu. Dekoracyjne rabaty zastąpiono gładkimi powierzchniami trawników, a pod koniec zeszłego roku posadzono dwa tulipanowce w ich historycznych lokalizacjach.
W najbliższym czasie zaplanowano kompleksową rewitalizację stawu parkowego oraz długo oczekiwaną rewaloryzację Tarasu Wejściowego, możliwą dzięki unikatowym fotografiom z lat trzydziestych XX wieku udostępnionym przez Mateusza Mykytyszyna, prezesa Fundacji Księżnej Daisy von Pless.
Nie tylko projekty, ale także bieżące działania są przedmiotem współpracy UPWr i Zamku Książ. Wypracowano nowe podejście do pielęgnacji parku. Od kilku lat można zauważyć w runie parkowym i na trawnikach coraz większy udział roślin kwitnących. To efekt świadomego strefowania parku – przywracania łąk parkowych oraz regeneracji runa parkowego.
źródło: UPWr