Górnośląski Instytut Technologiczny i Warszawski Instytut Technologiczny to dwie nowe jednostki działające od początku roku w strukturach Sieci Badawczej Łukasiewicz. Powstały w wyniku integracji kilku dotychczas istniejących placówek.
Trzy górnośląskie instytuty połączyły siły tworząc jedną, większą i interdyscyplinarną jednostkę. Łukasiewicz – Instytut Spawalnictwa, Łukasiewicz – Instytut Metalurgii Żelaza oraz Łukasiewicz – Instytut Napędów i Maszyn Elektrycznych KOMEL od 1 stycznia działają razem jako Łukasiewicz – Górnośląski Instytut Technologiczny.
W skład nowego instytutu wchodzą cztery duże centra badawcze: zlokalizowane w Gliwicach Centrum Badań Materiałów, Centrum Technologii Metalurgicznych, Centrum Spawalnictwa oraz Centrum Napędów i Maszyn Elektrycznych w Sosnowcu. Korzyści wynikające z połączenia dotyczą przede wszystkim pionu badawczego w aspekcie możliwości pozyskiwania projektów, poszerzenia oferty B+R i zakresu komercjalizacji oraz rozwoju kadry i optymalizacji wykorzystania aparatury. Zmiany organizacyjne pozwolą również na przygotowanie szerszego portfela projektów dla sektora energetycznego, obronnego, kosmicznego i transportowego. Połączenie to także korzyści w zakresie rozbudowy infrastruktury badawczej. W planach jest utworzenie unikatowych laboratoriów, w tym pracowni wodorowej oraz opracowanie zaawansowanych metod badawczych. Dyrektorem Łukasiewicz – GIT został Adam Zieliński, dotychczasowy dyrektor Łukasiewicz – IMŻ.
Łukasiewicz – Warszawski Instytut Technologiczny
W stolicy powstał Łukasiewicz – Warszawski Instytut Technologiczny, w którym swoje działania od 1 stycznia prowadzą zespoły dotychczas pracujące pod szyldami Łukasiewicz – Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego oraz Łukasiewicz – Instytutu Mechaniki Precyzyjnej.
Łukasiewicz – WIT umożliwi realizację interdyscyplinarnych prac B+R oraz komercjalizację w obszarach: budownictwa modułowego, zrównoważonej gospodarki surowcami i wyrobami z uwzględnieniem koncepcji GOZ, maszyn roboczych i automatyzacji procesów produkcji, konstrukcji tymczasowych, technologii inżynierii powierzchni, technologii powłok ochronnych oraz technologii antykorozyjnych, inżynierii biomedycznej, a także ochrony mienia i zabezpieczeń mechanicznych.
Wśród korzyści z procesu łączenia należy wymienić otwierające się możliwości rozwoju usług w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. Dzięki integracji naukowcy z Łukasiewicz – WIT planują w tym roku złożenie przynajmniej 15 aplikacji projektowych w konkursach finansowanych z Funduszy Norweskich, Horyzontu Europa czy w ramach EIT Raw Materials. Docelowo instytut ma zatrudnić kolejnych naukowców, osiągając liczbę prawie 300 pracowników w ciągu 2 lat. Dyrektorem Łukasiewicz – WIT został Marcin Kruk, dotychczasowy dyrektor Łukasiewicz – IMBiGS oraz p.o. dyrektora Łukasiewicz – IMP.
Łukasiewicz – Krakowski Instytut Technologiczny
Struktury i potencjał Łukasiewicz – Krakowskiego Instytutu Technologicznego zasilił Łukasiewicz – Instytut Techniki i Aparatury Medycznej. To połączenie jest szansą na synergię różnych kompetencji w zakresie zdrowia (Łukasiewicz – ITAM) oraz materiałów i technologii wytwarzania (Łukasiewicz – KIT). Ułatwi to m.in. prace nad wytwarzaniem implantów biodegradowalnych czy innych rozwiązań na potrzeby rynku medycznego, w tym dla węższych specjalizacji, jak rehabilitacja kardiologiczna czy medycyna sportowa. Według analiz połączenie pozwoli na podwojenie przychodów ze sprzedaży B+R do 2027 roku. Wśród celów, jakie stawia sobie kadra zarządzająca instytutem, jest również podwojenie liczby pracowników w ciągu 5 lat. Dyrektorem Łukasiewicz – KIT pozostaje niezmiennie Michał Kwiecień.
Łączenie instytutów to wymagający proces. Doświadczyliśmy już tego wcześniej w Łukasiewiczu, bo mamy za sobą kilka ważnych integracji w ostatnich latach. Tym razem sytuacja jest o tyle szczególna, że wszystkie trzy połączenia to efekt oddolnej inicjatywy instytutów. Proces został zapoczątkowany na wniosek kierownictw i rad poszczególnych jednostek jako sposób na zwiększenie ich potencjału. Jeżeli polska nauka ma się liczyć w Europie, potrzebujemy silnych regionalnych liderów B+R. Taką rolę mogą pełnić powstające instytuty na Śląsku, Mazowszu i w Małopolsce. Po tych zmianach, najmniejszy z instytutów Łukasiewicza zatrudnia ponad 100 osób. Ważny jest także kontekst programów z Horyzontu Europa – to ponad 95 mld euro dla nauki do 2027 roku. Wierzę, że nowo powstałe instytuty mają większą szansę na uzyskanie środków z tego ważnego dla Polski programu– mówi Piotr Dardziński, prezes Sieci Badawczej Łukasiewicz:
Łukasiewicz to jedna z największych sieci badawczych w Europie. Liczy obecnie 22 instytuty naukowe, w których pracuje ponad 7500 osób i działa 440 laboratoriów z blisko 4 tys. urządzeń kluczowej aparatury badawczej.
źródło: Łukasiewicz