Zajmuje się określeniem, jak wygląda struktura komórkowych oraz wirusowych RNA, jak zmienia się ona w czasie podróży i funkcjonowania RNA w komórce i w jaki sposób reguluje różne procesy komórkowe oraz replikację wirusów. Celem jej pracy badawczej jest lepsze zrozumienie biologii retrotranspozonów LTR. To wewnątrzkomórkowe wirusy RNA. Mogą one namnażać się w komórce gospodarza, ale jej nie opuszczają. Mają zdolność integracji, czyli wbudowywania się do DNA komórki, dlatego w toku ewolucji stały się integralną częścią genomów różnych organizmów, także człowieka. Ich rola jest wciąż niejasna, choć wiadomo, że mogą wpływać na funkcjonowanie komórek i występowanie procesów chorobowych. Laureatka ukończyła studia inżynierskie i magisterskie na kierunku biotechnologia na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. W 2018 roku rozpoczęła studia doktoranckie w IChB PAN w Poznaniu. W ramach działalności Zakładu Struktury i Funkcji RNA prowadzi badania dotyczące struktury drugorzędowej cząsteczek RNA. Ma na koncie stypendium START Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.
- mgr inż. Elżbieta Wątor ze Szkoły Doktorskiej Nauk Ścisłych i Przyrodniczych w Małopolskim Centrum Biotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego – za opracowanie molekularnych podstaw deoksyhypuzynacji
Specjalizuje się w dziedzinie biologii strukturalnej. W swoich badaniach zajmuje się hypuzynacją – unikalną modyfikacją, której ulega aminokwas – lizyna – wyłącznie w jednym z białek uczestniczących w regulacji procesu biosyntezy białka. Nadmiar tej modyfikacji często występuje w komórkach nowotworowych. Jej niedostatek z kolei sprawia, że komórki nie mogą prawidłowo się rozwijać i często jest obserwowany przy schorzeniach neurologicznych. Zmodyfikowane, posiadające hypuzynę, białko eIF5A jest niezbędne do prawidłowego przebiegu wielu istotnych procesów komórkowych, takich jak wzrost komórki i jej podział. Hypuzynacja to najbardziej unikalna z dotychczas poznanych modyfikacji potranslacyjnych białek. Została opisana tylko dla jednego białka – czynnika translacyjnego eIF5A. Przy użyciu technik biologii strukturalnej takich, jak krystalografia makromolekularna, czy kriomikroskopia elektronowa możliwe jest uchwycenie biomolekuł „w akcji”, a taka wizualizacja pozwala na zrozumienie mechanizmu ich działania.