Wchodzący w skład AGH Space Systems zespół łazikowy zajął drugie miejsce w międzynarodowych zawodach robotycznych Indian Rover Challenge 2019 w Manipalu Institute of Technology w Indiach. Krakowscy studenci uzyskali najwyższy wynik w konkurencji „astronaut assistance task” i bardzo dobry w „science task”.
Rover Challenge Series (RCS) organizowany jest przez Mars Society i stanowi jedną z najbardziej prestiżowych lig zawodów robotycznych na świecie. Zawody Indian Rover Challenge wchodzą w skład serii RCS i są jedynymi rozgrywanymi na terenie Azji. Zespół z Akademii Górniczo-Hutniczej wystartował z Kalmanem – drugim po Phobosie łazikiem, który powstał w ramach AGH Space Systems. Prace nad nim trwają ponad dwa lata. Obecnie w skład zespołu wchodzą cztery sekcje: mechaniki, elektroniki, software oraz science, w skład których wchodzi łącznie 12 osób z czterech wydziałów AGH oraz ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.
W finale Indian Rover Challenge, do którego dotarło 10 z 35 startujących w zawodach drużyn, rozegrano cztery konkurencje mające sprawdzić sprawność różnych systemów łazika oraz jego przystosowanie do radzenia sobie z problemami, jakie mogą pojawić się w przyszłości przed robotami wspomagającymi astronautów kolonizujących Marsa. Celem „traversal task” było odnalezienie trzech przedmiotów rozrzuconych po wyznaczonym przez organizatorów obszarze oraz dostarczenie ich do punktów zrzutu. Zarówno przedmioty jak i punkty zrzutu lokalizowane były za pomocą koordynatów GPS, a znajdowały się one na trudnym do przebycia terenie o różnych właściwościach. „Astronaut assistance task” miał za zadanie przetestowanie sprawności manipulatorów zainstalowanych na łazikach. W ramach zadania należało przeprowadzić operacje na przełącznikach, przyciskach czy dźwigniach, a także schować określony ładunek w umieszczonej nad ziemią skrytce. „Autonomous task” sprawdzał z kolei zdolność łazika do lokalizacji, mapowania terenu wokół siebie oraz działania bez pomocy operatora. By zdobyć punkty w tym zadaniu łazik miał samodzielnie przejechać między serią punktów określonych za pomocą koordynatów GPS, omijając przy tym napotkane przeszkody. Zadanie to jest jednym z trudniejszych, ponieważ poza wydaniem polecenia startu niedozwolone jest jakiekolwiek ręczne sterowanie łazikiem, przez co wszystkie operacje musi przejąć program znajdujący się na komputerze pokładowym. Ostatnie zadanie – „science task” – składało się z dwóch części. W ramach pierwszej z nich należało znaleźć na wyznaczonym obszarze interesujące pod względem biologicznym miejsce, udokumentować je za pomocą dostępnych czujników, a następnie pobrać próbki i przebadać je pod kątem możliwości występowania życia. Drugą częścią była prezentacja otrzymanych w ten sposób wyników i omówienie ich biologicznego znaczenia w kontekście poszukiwania śladów życia na Marsie.
Każde zadanie wiązało się z ograniczeniem czasowym, którego nie można było przekroczyć. Łazik musiał również zmieścić się w określonym zakresie wagowym, a także działać bezawaryjnie i komunikować się bezprzewodowo z operatorami na odległość do 200 metrów. Niespełnienie choćby jednego z tych warunków wiązało się ze znaczną ilością karnych punktów. W ramach zadań punktowane były sukcesy w poszczególnych wspomnianych operacjach oraz przejście kolejnych opisanych etapów. W skład jury, które oceniało wykonanie poszczególnych operacji oraz przejście kolejnych etapów, wchodzili członkowie zespołu Mars Rover Manipal oraz wykładowcy Manipal Academy of Higher Education i Manipal Institute of Technology związani z robotyką oraz inżynierią mechatroniczną.
Źródło: AGH