Paweł Lisiak, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, zdobył doroczną Nagrodę im. Zbyszka Zawistowskiego przyznawaną przez Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP za najlepszy projekt dyplomowy. Otrzymał 10 tys. zł i zaproszenie na 6-tygodniową praktykę w szwajcarskim biurze architektonicznym Chaspera Schmidlina.
Doroczna Nagroda im. Zbyszka Zawistowskiego – DYPLOM ROKU przyznawana jest przez Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP za najlepszy projekt dyplomowy absolwentowi, który uzyskał w danym roku tytuł magistra inżyniera architekta. Wyniki ogłoszono podczas gali w siedzibie SARP w Warszawie. Do konkursu zgłaszane były prace magisterskie z całej Polski. Jurorzy zwracali uwagę na wybitne wartości architektoniczne i urbanistyczne projektu oraz ich znaczenie w procesie przestrzennego kształtowania środowiska życia człowieka. Oceniali także nowatorstwo i poziom techniczny oraz ekologiczne i energetyczne rozwiązania projektowanego obiektu. Do finału wybrano 25 dyplomów.
Spośród nich Sąd Konkursowy zadecydował o przyznaniu nagrody głównej arch. Pawłowi Lisiakowi, autorowi pracy „Laudato si’: klasztor OO. Franciszkanów” przygotowanej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej pod kierunkiem dr. inż. arch. Tomasza Głowackiego z Katedry Architektury i Sztuk Wizualnych. W uzasadnieniu podkreślono dojrzałość i wrażliwość autora, przejawiającą się w zdecydowanym i odważnym projekcie. We współczesnej rehabilitacji opuszczonego, militarnego obiektu na monastyr dostrzeżono także odniesienie do średniowiecznej formuły zakonnej, w której mnisi transformowali opuszczone miejsce, nadając im nową formę i wnosząc w nie nowe życie. „Autor w sposób odpowiedzialny »ubiera« brutalny i zdegradowany technicznie obiekt w nowe życie. Życie zakonne, skromne i surowe, lecz nie pozbawione wrażliwości i wyczucia, dający wytchnienie, ale i skupienie, tak potrzebne podczas medytacji. Transformacją autor obejmuje również historię tego miejsca, ale i otoczenie, krajobraz. Wynoszone na brzeg odpady, zbierane przez zakonników, następnie przetwarzane mają być na prefabrykowane materiały budowlane. To również swoista transformacja średniowiecznej pracy zakonnej (…) Odpowiedzialność za dom, za świat, za środowisko, o której pisze w swojej encyklice »Laudato si’« Papież Franciszek, jest wezwaniem nie tylko dla kościoła, ale również architekta, którego projekt zmieniać ma (…) naszą wrażliwość społeczną” – napisano.
Lisiak stworzył projekt obiektu sakralnego w strukturze gdyńskiej poniemieckiej torpedowni Babie Doły (Torpedenwaffenplatz Hexengrund) z 1942 roku. Miałaby ona stać się domem dla zakonu franciszkańskiego. Autor nawiązał w ten sposób do początków tych zakonów, które jeszcze w XIII w. przejmowały opuszczone, niechciane i zniszczone obiekty, takie jak szpitale czy nieużywane kaplice. Zakonnicy ciężką pracą stopniowo przywracali tym miejscom świetność, a bliskość natury i odcięcie od świata miały im umożliwiać bliższą relację z Bogiem. Klasztor i obiekty mu towarzyszące powstałyby z plastikowych pustaków wytwarzanych na miejscu przez mieszkańców zakonu. Zbierane z morza i plaży tworzywa sztuczne trafiałyby do magazynu w kompleksie klasztornym, a następnie byłyby segregowane. Te z grupy tzw. termoplastików, które stanowią 80 proc. wszystkich plastików na świecie, posłużyłyby do produkcji pustaków w technologii RPL (recycled plastic lumber) w linii produkcyjnej zbudowanej na miejscu. Tak powstałe materiały budowlane byłyby wykorzystywane do rozbudowy obiektów klasztornych oraz trafiały do ubogich i ofiar katastrof, a część byłaby sprzedawana. Jak podkreśla autor pracy, pustaki z tworzyw sztucznych ze względu na ich właściwości nie łapią wilgoci, są odporne na sól, a stworzona z nich konstrukcja muru nie zostałaby naruszona nawet przez bardzo silny wiatr, co zostało potwierdzone laboratoryjnie. Dlatego plastik nadaje się idealnie do wykorzystania w obiektach położonych na morzu.
Za pracę tę otrzymał nagrodę w wysokości 10 tys. zł oraz zaproszenie na 6-tygodniową praktykę w szwajcarskim biurze architektonicznym Chaspera Schmidlina. Sąd Konkursowy przyznał także dwa równorzędne wyróżnienia I stopnia w wysokości 2,5 tys. zł:
Obie otrzymały także zaproszenie na płatne praktyki w APA Wojciechowski Architekci w Warszawie lub w Trójmieście.
Trzy równorzędne wyróżnienia II stopnia w wysokości 1,5 tys. zł otrzymali:
Konkurs odbywał się pod honorowym patronatem Ambasadora Szwajcarii w Polsce. Organizatorem było Stowarzyszenie Architektów Polskich.
MK, źródło: PWr, SARP, grafiki: www.pwr.edu.pl
