Prof. Arkadiusz Wójs od września będzie nowym rektorem Politechniki Wrocławskiej. Zastąpi na tym stanowisku prof. Cezarego Madryasa, który kieruje uczelnią od 2016 roku.
Wybory rektora Politechniki Wrocławskiej na kadencję 2020–2024 pierwotnie miały się odbyć pod koniec kwietnia. W związku z trwającą pandemią koronawirusa zostały przesunięte na 25 czerwca i po raz pierwszy przeprowadzono je w formie zdalnej. Wystartowało pięciu kandydatów, ale w ostatniej chwili z ubiegania się o fotel rektora zrezygnował prof. Maciej Chorowski. Do wyłonienia zwycięzcy wystarczyła I tura, w której prof. Arkadiusz Wójs uzyskał 88 na 120 możliwych głosów, zostając tym samym piętnastym i zarazem najmłodszym rektorem w historii Politechniki Wrocławskiej. Pokonał prof. Wojciecha Bartkowiaka – kierownika Katedry Chemii Fizycznej i Kwantowej, prof. Jerzego Jasieńko – prorektora ds. ogólnych i prof. Waldemara Rebizanta – dziekana Wydziału Elektrycznego.
W swoim programie wyborczym wskazywał na konieczność napisania nowego statutu i strategii uczelni, która ma być dla wszystkich swoistym drogowskazem. Jego zdaniem należy przywrócić rangę Senatowi, podnieść pozycję wydziałów, określić kompetencje katedr i wyznaczyć zadania radom dyscyplin.
– Politechnika Wrocławska to fantastyczna uczelnia, która tylko chwilowo znalazła się w ślepym zaułku. Mamy potencjał i dość determinacji, optymizmu i pomysłów, aby w ciągu kilku lat zbudować uczelnię otwartą, nowoczesną i rywalizującą z najlepszymi. Politechnikę wykorzystanych szans, wartości i szacunku – zapowiadał podczas debaty kandydatów na rektora.
Podkreślał, że nowy rektor musi więcej rozmawiać z pracownikami, a mniej komunikować, bo na tym m.in. polega otwartość. Rektor nie powinien też recenzować aspiracji swoich pracowników, tylko pomagać w ich realizacji – dodawał. W swoich planach ma dokończenie informatyzacji uczelni i tym samym uczynienie jej cyfrową i ekologiczną.
Prof. dr hab. Arkadiusz Wójs ur. się w 1971 roku we Wrocławiu. W 1995 roku ukończył studia z fizyki na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr. Dwa lata później obronił doktorat z fizyki w Instytucie Fizyki PWr. W 2002 r. uzyskał habilitację (z nagrodą Prezesa rady Ministrów). W 2009 roku, w wieku 38 lat, otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych. Od 2017 r. jest członkiem Academia Europaea, a od 2019 r. – Polskiej Akademii Nauk.
Obecnie jest dziekanem Wydziału Podstawowych Problemów Techniki, kierownikiem Katedry Fizyki Teoretycznej, przewodniczącym Rady Dyscypliny i Komisji ds. Stopni Naukowych w dyscyplinie Nauki Fizyczne, senatorem i wiceprzewodniczącym Komisji Senackiej ds. Badań Naukowych i Współpracy z Gospodarką. Ponadto przewodniczy Interdyscyplinarnemu Seminarium Naukowemu (wcześniej przewodniczył Seminarium Fizyki) i działa w Zarządzie Stowarzyszenia Absolwentów. W trakcie swojej kariery naukowej pracował także w National Research Council of Canada, na University of Tennessee i na University of Cambridge.
Jest współautorem sześciu książek (ponad 1200 cytowań w bazie Scopus) i 180 artykułów indeksowanych w Scopus, cytowanych ponad 2200 razy (indeks Hirscha = 29). W swoim dorobku naukowym ma także 50 wykładów na międzynarodowych konferencjach naukowych.
W 2011 roku był laureatem głównej Nagrody Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcie naukowe w kategorii badań podstawowych. Dwa lata później otrzymał nagrodę American Physical Society Outstanding Referee. Dostał także Nagrodę Polskiego Towarzystwa Fizycznego im. Wojciecha Rubinowicza (2008 r.), stypendium UE Marie Curie (2008 r.), Nagrodę Wydziału III PAN im. Stefana Pieńkowskiego (2002 r.).
Jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu, International Union of Pure and Applied Physics i dyrektorem akademickim Wrocław Knowledge Hub of Academia Europaea.
źródło: PWr