Symulatorium niepełnosprawności powstanie na Uniwersytecie Wrocławskim. W nowej pracowni dydaktycznej studenci będą mogli doświadczyć zmian, jakie zachodzą w sprawności wraz z wiekiem, a także poczuć na własnej skórze, jak funkcjonują osoby z chorobą Parkinsona.
Symulatorium niepełnosprawności będzie funkcjonowało na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Pracownia posłuży studentom, m.in. takich kierunków, jak praca socjalna. Celem jej uruchomienia jest przede wszystkim podnoszenie szeroko rozumianych kompetencji „miękkich” i praca nad uświadamianiem. Jak przyznaje jej pomysłodawca – dr Dariusz Szrejder, wykładowca w Instytucie Socjologii, który od ponad dwudziestu lat zajmuje się pomocą osobom z niepełnosprawnościami – w pracy z ludźmi pomaga „zrozumienie” punktów widzenia, docenienie wiedzy i doświadczenia oraz świadomość naszych indywidualnych różnic choćby ze względu na możliwości.
Pracując z osobami z niepełnosprawnościami, codziennie uczę się, że otaczająca nas rzeczywistość nie dla wszystkich jest „przyjazna”, dostępna. W codziennym funkcjonowaniu napotykamy na ograniczenia, utrudnienia, które określa się mianem barier. To właśnie w zetknięciu naszych indywidualnych cech i barier w otaczającym nas świecie powstaje zjawisko „niepełnosprawności”. Dla kogoś barierą będą zbyt niskie drzwi, a dla kogoś innego zbyt wysoka lada w recepcji. To bariery architektoniczne. Dla jednych nieczytelne będą tabliczki na drzwiach, bo odbijają światło i napis jest niewidoczny, lub za małe litery zostały użyte w napisie. To bariery informacyjno-komunikacyjne. Dla innych nieczytelna będzie strona internetowa, której nie można odczytać za pomocą czytnika ekranu, jakim posługują się osoby niewidome. To bariery cyfrowe – wyjaśnia Szrejder w rozmowie opublikowanej na portalu Uniwersytetu Wrocławskiego.
Dodaje, że doświadczenie tych barier jest możliwe dzięki użyciu odpowiednich metod dydaktycznych i sprzętów. I właśnie podnoszeniu świadomości poprzez doświadczanie będzie służyła nowa uczelniana pracownia. Posłuży szerokiemu gronu odbiorców – nie tylko społeczności akademickiej, ale także osobom z otoczenia zewnętrznego.
Zostanie wyposażona w sprzęty wykorzystywane do symulacji, które przybliżą sytuację osoby doświadczającej określonego stanu. Jednym z urządzeń będzie symulator odczuć wieku starczego – to specjalny kombinezon, który pozwala doświadczyć zmian, jakie zachodzą w naszej sprawności z wiekiem, a więc m.in. spadku siły mięśniowej, ograniczenia ruchu stawów, pogorszenie wzroku czy słuchu. W pracowni znajdzie się również zestaw do symulacji wstrząsów Parkinsona w postaci specjalnej rękawicy symulującej drżenie rąk i zmniejszającej sprawność dłoni. Będą też okulary do symulacji różnych wad wzroku, np. gogle pokazujące patrzenie tunelowe, patrzenie sferyczne, połowiczne, itp.
W pracowni nie zabraknie także sprzętów na co dzień wykorzystywanych przez osoby z niepełnosprawnościami, np. wózków inwalidzkich. Umożliwi to doświadczanie, w jaki sposób skonstruowany jest materialny (architektoniczny) wymiar naszego funkcjonowania, gdy napotykamy na zbyt wąskie drzwi, na schody, których nie można pokonać ominąć, na nierówną nawierzchnię. Będą laski, kule, balkoniki, a więc powszechnie używane sprzęty – wylicza dr Dariusz Szrejder.
Na wyposażeniu pracowni znajdą się również gadżety do codziennego użytkowania pokazujące techniczne ułatwienia w funkcjonowaniu w domu czy w pracy. To m.in. płynomierze pomagające przy nalewaniu płynów do naczyń, dzwonek do drzwi dla osoby głuchej.
Umieścimy też sprzęty i materiały wspierające komunikację: karty komunikacji z osobą głuchą, materiały (paszporty) komunikacyjne dla komunikacji alternatywnej i wspierającej wykorzystywane do komunikacji z osobami z niepełnosprawnością intelektualną, osobami niemówiącymi. Pojawi się też pętla indukcyjna wspierająca komunikację z osobami niedosłyszącymi korzystającymi z aparatów słuchowych. Będą w końcu również sprzęty podnoszące i wspierające bezpieczeństwo podczas użytkowania przestrzeni, budynków instytucji – krzesła ewakuacyjne, materac ewakuacyjny. Są to specjalistyczne sprzęty, które coraz częściej są widoczne w instytucjach, warto, aby każdy wiedział, jak ich używać, do czego służą – kończy pomysłodawca Symulatorium niepełnosprawności.
GaL, źródło: UWr