Eksperymentalny pawilon parametryczny ma 12 m długości i 7 m szerokości. Jego wysokość sięgać może maksymalnie 3 metrów. Konstrukcja, którą zaprojektowali i wyprodukowali studenci z funkcjonującego przy Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej Koła Naukowego Imago, jest jedną z największych tego typu na świecie i jedyną, w obrębie której każdy z elementów stanowi unikalny fragment.
W trakcie prac nad obiektem opracowane zostało autorskie oprogramowanie, umożliwiające – przy użyciu sześcioosiowego ramienia robotycznego – wycięcie z całej struktury poszczególnych jej części. Krakowscy eksploratorzy wykorzystywali w swoich działaniach narzędzia projektowania parametrycznego, dzięki czemu wszelkie dane można było przekazywać wprost pomiędzy istniejącymi aplikacjami. W ten sposób wykonano symulacje wytrzymałościowe i wizualizacje oraz zawiadywano procesem wytwarzania.
Pawilon, do budowy którego użyty został spieniony polistyren parkingowy, złożony jest z 132 niepowtarzających się elementów, połączonych jak puzzle 3D. Części podłużne zakończone treflami przylegają po 3 w jednym miejscu, co sprawia, że nabierają one większej sztywności, która w połączeniu z dużą ilością wszystkich elementów, zapewnia giętkość i wytrzymałość całej konstrukcji.
