Profesor Martin Witt otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Uroczystość odbyła się w Centrum Kongresowo-Dydaktycznym UMP.
Profesor Martin Witt, którego akademicka kariera związana była z Uniwersytetami w Tybindze i Dreźnie, obecnie pracuje w Katedrze Anatomii Uniwersytetu w Rostocku. Jest wybitnym morfologiem, znawcą obrazowania komórek i tkanek w różnych odmianach mikroskopii świetlnej oraz elektronowej.
– Potrafi w niezrównany sposób uwidocznić garnitur białek w komórkach i tkankach przy użyciu wydawałoby się klasycznych technik immunohistochemicznych. Jest mistrzem dokumentacji obrazu. Niezrównanym znawcą techniki immuno-gold łączącej w sobie osiągnięcia biologii molekularnej z obrazowaniem w mikroskopie transmisyjnym (…) Większość swojego zawodowego życia poświęcił analizie budowy i funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Szczególnym obszarem jego zainteresowań są struktury węchomózgowia oraz molekularne podstawy funkcjonowania węchu i smaku w chorobach neurodegeneracyjnych (…) Zawsze chętnie dzielił się i dzieli nadal swoim doświadczeniem i umiejętnościami (…) Z możliwości wyjazdów i staży skorzystało 6 pracowników naszej uczelni, możliwym było powstanie kilkudziesięciu prac naukowych oraz stworzenie u nas unikalnego zespołu zaangażowanego w doświadczalną angiologię – zasługi prof. Witta wymieniał w swojej laudacji prof. Michał Nowicki.
Prof. Martin Witt wielokrotnie podkreślał swoje związki z Polską, a w szczególności z UMP. Od lat pomaga środowisku anatomów, histologów, angiologów i neurologów. Wielokrotnie prowadził wykłady dla studentów i lekarzy oraz promował pracowników uczelni za granicą.
– Jest naszym przyjacielem i to poczytujemy sobie za zaszczyt – mówił prof. Zbigniew Krasiński, dziekan Wydziału Lekarskiego II, gdzie przeprowadzono postępowanie. – Zostaje Pan formalnie członkiem społeczności naszego uniwersytetu, na którym ma Pan tak wielu przyjaciół.
Choć profesor Martin Witt nigdy nie miał polskich korzeni, to swoje losy na trwałe związał z Polską. W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych poślubił krakowiankę Hannę Kozińską, związaną do dziś z Uniwersytetem Jagiellońskim. Poprzez związki rodzinne nauczył się nie tylko mówić po polsku, ale zaczął interesować się sprawami polskimi. W uroczystości nadania tytułu towarzyszyły mu żona i jedna z córek.
Helena Czechowska, źródło: UMP