Instytut Inżynierii Środowiska i Biotechnologii Uniwersytetu Opolskiego został członkiem Polskiego Centrum Radonowego. To czternasty partner sieci naukowej, którą tworzą instytucje prowadzące badania dotyczące promieniotwórczego radonu.
Radon to promieniotwórczy gaz szlachetny. Ten bezbarwny i bezwonny pierwiastek chemiczny znany jest od 1900 roku, kiedy odkrył go Friedrich Dorn. Wykorzystuje się go między innymi w radioterapii. Pozarządowa Międzynarodowa Sieć Naukowa – Centrum Radonowe, powstała w marcu 2002 roku, zrzesza instytuty i uczelnie zajmujące się szeroko rozumianą tematyką radonową. Prowadzi badania związane z występowaniem radonu w przyrodzie oraz jego oddziaływaniem na środowisko i ludzi.
Właśnie dołączył do niej Uniwersytet Opolski, a konkretnie Instytut Inżynierii Środowiska i Biotechnologii UO. W sieci będą go reprezentować dr hab. Agnieszka Dołhańczuk-Śródka (dyrektor instytutu) oraz dr hab. Daniel Janecki.
To czternasty podmiot należący do sieci. Są w niej już: Główny Instytut Górnictwa – Państwowy Instytut Badawczy, Centralne Laboratorium Ochrony Radiologicznej, Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera, Instytut Fizyki Jądrowej PAN, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Lekarski z Oddziałem Stomatologii i Oddziałem Nauczania w Języku Angielskim Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Uniwersytet Wrocławski, Politechnika Łódzka, Politechnika Wrocławska, Uniwersytet kaliski im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego, Narodowe Centrum Badań Jądrowych, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych.
Polskie Centrum Radonowe powstało w celu integracji środowiska naukowego i eksperckiego, wymiany informacji naukowych i formalno-prawnych oraz promowania działalności zrzeszonych w nim instytucji. Ułatwia też pozyskiwanie projektów badawczych oraz organizację szkoleń, pomiarów porównawczych stężeń radonu w powietrzu oraz w wodzie, seminariów, webinariów i konferencji. Ponadto wspiera imprezy popularyzujące wiedzę o radonie i działalność organów rządowych i samorządowych w zakresie decyzji i formułowania przepisów prawa.
Członkowie sieci prowadzą badania aspektów geologicznych, meteorologicznych oraz technicznych, mających wpływ na poziom ryzyka radonowego w kraju. Realizują również projekty, wnoszące istotny wkład do wiedzy na temat zagrożenia wynikającego z ekspozycji na radon w mieszkaniach i miejscach pracy. Centrum brało udział w tworzeniu europejskiej Mapy Ryzyka Radonowego.
MK, źródło: UO, GIG