Z uwagi na coraz większe ryzyko opuszczenia przez Wielką Brytanię Unii Europejskiej bez porozumienia, Komisja Europejska przyjęła ostatnią partię środków awaryjnych przeznaczonych na program Erasmus+.
Środki te służą temu, aby w przypadku braku porozumienia o brexicie, młodzi ludzie z UE i Wielkiej Brytanii, uczestniczący w programie Erasmus+, nie musieli z tego powodu przerywać pobytu za granicą. Erasmus+ jest jednym ze sztandarowych programów unijnych. 30 marca w Wielkiej Brytanii będzie przebywać 14 tys. uczestników programu z UE-27 (w tym studentów wyższych uczelni, praktykantów w ramach kształcenia i szkolenia zawodowego, młodzieży uczącej się oraz kadry dydaktycznej), zaś w UE-27 – 7 tys. uczestników z Wielkiej Brytanii. W przypadku braku porozumienia nie mogliby oni dokończyć semestru w ramach Erasmus+, a być może również otrzymywać stypendium. Wniosek KE służy rozwiązaniu tego problemu poprzez zapewnienie, by w takim przypadku studenci i praktykanci uczestniczący w programie, przebywający za granicą w momencie wystąpienia Wielkiej Brytanii z UE, mogli ukończyć naukę i nadal otrzymywać odpowiednie fundusze.
Działania te są uzupełnieniem szeroko zakrojonych prac przygotowawczych, które Komisja prowadzi od grudnia 2017 roku. Przypomnijmy, że 14 listopada 2018 roku negocjatorzy Komisji i Zjednoczonego Królestwa uzgodnili warunki umowy brexitowej, a dziesięć dni później Rada Europejska zatwierdziła ją i zwróciła się do Komisji, Parlamentu Europejskiego i Rady o podjęcie niezbędnych kroków w celu zagwarantowania, by umowa mogła wejść w życie 30 marca 2019 roku, tak by zapewnić uporządkowane wystąpienie. Obecnie ratyfikacja umowy w Wielkiej Brytanii jest niepewna. W związku z tym zainteresowane strony, a także organy krajowe i unijne, muszą przygotować się na dwa możliwe scenariusze. Jeżeli umowa zostanie ratyfikowana przed 30 marca, prawo UE przestanie obowiązywać w stosunku do Wielkiej Brytanii i w tym państwie w dniu 1 stycznia 2021 roku, tj. po upływie 21-miesięcznego okresu przejściowego. Umowa o wystąpieniu przewiduje możliwość jednorazowego przedłużenia okresu przejściowego o maksymalnie rok lub dwa lata.
Jeżeli natomiast umowa o wystąpieniu nie zostanie ratyfikowana przed 30 marca, nie będzie okresu przejściowego, a prawo UE przestanie obowiązywać w stosunku do Wielkiej Brytanii i w tym państwie od 30 marca 2019 roku. Ten drugi scenariusz określa się mianem „braku porozumienia” lub „twardego brexitu”.
MK
Źródło: ec.europa.eu