Pracownię Spektroskopii Molekularnej utworzono na Wydziale Chemii Uniwersytetu Łódzkiego. Jej wyposażenie pochłonęło ponad 9 mln zł. Połowę tej sumy kosztował sam spektrometr NMR – jedno z najbardziej zaawansowanych technologicznie urządzeń laboratoryjnych w Polsce.
Pracownia Spektroskopii Molekularnej powstała w Katedrze Chemii Organicznej Uniwersytetu Łódzkiego. Urządzenia zakupiono z Funduszu Rozwoju Naukowego Uczelni. Znacząco poprawią one warunki prowadzenia badań przez naukowców i kształcenia studentów wydziału.
Było to naprawdę finansowe wyzwanie, opiewające na kwotę ponad 9 mln zł. Sam spektrometr NMR kosztował 4,5 mln zł. To jedno z najbardziej zaawansowanych technologicznie urządzeń laboratoryjnych w Polsce, które pozwoli naukowcom na dokładne i szybkie badanie struktury związków chemicznych. Dzięki temu zakupowi badacze zyskali dostęp do najbardziej nowoczesnych i unikatowych narzędzi, które umożliwią im prowadzenie badań na najwyższym światowym poziomie – wyjaśnia prof. dr hab. Sławomira Skrzypek, dziekan Wydziału Chemii UŁ.
Spektrometr wyposażony jest w nowoczesną sondę CryoProbe Prodigy oraz konsolę Avance Neo. Sonda wykorzystuje najnowsze technologie, co pozwala na uzyskanie bardzo precyzyjnych wyników badań. Urządzenie jest również wyjątkowo czułe i wydajne, dzięki czemu naukowcy będą mogli prowadzić badania wykorzystując minimalne ilości związków chemicznych.
Wśród nowo zakupionej aparatury jest także zestaw do badań magnetostatycznych, który służy do wytwarzania jednorodnego, stałego pola magnetycznego o różnej wartości indukcji magnetycznej oraz badania kierunku i zwrotu wektora indukcji magnetycznej. Oprócz badań naukowych w dziedzinie chemii, fizyki i biologii może służyć przemysłowi chemicznemu, elektronicznemu, budowlanemu czy materiałowemu. To jedno z nielicznych tego typu urządzeń w Polsce.
Zakupiono także chromatograf cieczowy sprzężony z detektorem mas, którego obszar zastosowań dotyczy przede wszystkim analityki związków organicznych ważnych z biologicznego i środowiskowego punktu widzenia, w szczególności próbek cieczy i ciał stałych, w tym próbek pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Cechą charakterystyczną przyrządów tego typu jest możliwość rozdzielania skomplikowanych pod względem składu chemicznego mieszanin, wykrywanie poszczególnych komponentów na poziomach sięgających femtogramów oraz ich identyfikacja jakościowa. Współczesne pozanaukowe zastosowania tej techniki obejmują m.in. analizy próbek biologicznych istotnych w diagnostyce medycznej (np. płyny ustrojowe), analizy chemiczne i biochemiczne, zanieczyszczeń środowiska, produktów rolno-spożywczych, farmaceutycznych, kosmetycznych czy śladów kryminalistycznych. Badania z wykorzystaniem tego rodzaju aparatury stanowią obecnie jedno z najbardziej zaawansowanych technologicznie i najczęściej wykorzystywanych podejść w analityce.
Z kolei dyfraktometr , a dokładniej system dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego na monokryształach, to aparatura, która umożliwia poznanie budowy cząsteczek chemicznych na poziomie atomowym, a nawet subatomowym. Urządzenie bazuje na technice, która daje ostateczną informację o budowie cząsteczkowej związków chemicznych. W konsekwencji pozwala np. powiązać ich cechy strukturalne z właściwościami fizycznymi, chemicznymi czy biochemicznymi. Umożliwia również potwierdzenie wyniku syntezy chemicznej. Urządzenie jest wyposażone w podwójne źródło promieniowania (dwie lampy rentgenowskie), przystawkę niskotemperaturową pozwalającą obniżyć temperaturę badanej próbki do 100 K (-174 st. C) oraz niezwykle czuły detektor, działający w zakresie promieniowania X.
MK, źródło: UŁ