Zespół Międzyuczelnianego Instytutu Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki w Warszawie, działającego przy stołecznej Akademii Sztuk Pięknych, uczestniczy w pracach konserwatorskich i restauratorskich zniszczonej w pożarze paryskiej katedry Notre-Dame.
Do pożaru katedry Notre-Dame doszło 15 kwietnia 2019 r. Zniszczeniu uległa wówczas m.in. słynna iglica. Przetrwała główna konstrukcja budowli, ale nie udało się uratować dachu. Ogień poczynił wiele szkód także wewnątrz i na zewnątrz świątyni. W pracach zmierzających do odbudowy katedry bierze udział zespół Międzyuczelnianego Instytutu Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki w Warszawie pod kierunkiem dyrektora prof. Andrzeja Kossa. Polacy przez trzy dni czyścili elementy budowli pokryte sadzą i ołowiem.
Zastosowaliśmy innowacyjną metodę laserową w pełni bezpieczną dla tak cennych zabytków. Oczyszczamy nawarstwienie czystą energią, nie stosujemy żadnych środków chemicznych ani wody, która mogłaby pogłębić zniszczenia. Efekty są bardzo dobre – mówi Radosław Tusznio, konserwator zabytków Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Próby czyszczenia na elewacjach i różnych powierzchniach przeprowadzono w katedrze Notre-Dame jeszcze w listopadzie ubiegłego roku. Brał w nich również udział dr inż. Roman Ostrowski, fizyk z Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Prace kontynuowano w marcu tergo roku. Realizowano je w ścisłym reżimie bezpieczeństwa, nie tylko z uwagi na pandemię koronawirusa. Konserwatorzy narażeni bowiem byli na skażenie ołowiem – jak obliczono dach i iglica katedry to w sumie 500 ton blachy, która w pożarze stopiła się, a ogromne ilości tlenków skaziły wnętrze obiektu i jego otoczenie.
Do współpracy przy odbudowie świątyni Międzyuczelniany Instytut Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki w Warszawie został zaproszony z uwagi na doświadczenie w stosowaniu technik laserowych. Jest prekursorem tych metod w konserwacji zabytków w Polsce. Od 1997 r. jednostka wdraża kolejne systemy laserowe, w tym innowacyjny system femtosekundowy. Współpracuje z Instytutem Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej.
Konserwacja bezcennych obiektów jest procesem dostarczającym konserwatorom wielu trudnych zagadnień, a jednym z krytycznych jego etapów jest analiza i oczyszczanie. Szeroki wachlarz wyboru parametrów wiązki laserowej (długości fali, gęstości energii) jest odpowiedzią na ogromną różnorodność rodzaju nawarstwień „obcych” z dzieł sztuki i z obiektów zabytkowych – czytamy na stronie MIK.
Podstawowym zadaniem procesu usuwaniu nawarstwień jest jak najmniejsza ingerencja w materię zabytkową. Zastosowanie techniki laserowej i optoelektroniki daje możliwość nieniszczących analiz i pełnej kontroli procesu. Selektywne i precyzyjne działanie wiązki światła stanowi podstawową zaletę bezinwazyjnego działania na nawarstwienia mniej lub bardziej przylegające do powierzchni dzieła.
MK, źródło: TVP, MIK, www.polskifr.fr