Prof. Andrzej Legocki, wybitny biochemik i biolog molekularny roślin, twórca Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN, były prezes Polskiej Akademii Nauk, został doktorem honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Uroczystość nadania tytułu odbyła się 30 maja w Auli Lubrańskiego.
W swojej pracy naukowej prof. Legocki zajmuje się biochemią i biologią molekularną roślin. Przeprowadzał m.in. pionierskie badania nad mechanizmami biosyntezy białka u roślin wyższych. Odbierając zaszczytny tytuł, wygłosił wykład, w którym przekonywał, że fundamentem współczesnej filozofii przyrody jest chemia.
Chemia jest zbiorem reguł budowy oraz właściwości cząsteczek uczestniczących w przejawach wszechogarniającego przyrodę fenomenu życia, będącego konsekwencją atomowej struktury i reaktywności węgla, centralnego pierwiastka życia – mówił
Zauważył, że choć udało się opisać szlaki podstawowych przemian warunkujących życie (w tym względzie nauki empiryczne zbliżyły się niemal do granic poznania), to wciąż nie potrafimy nawet zdefiniować, a tym bardziej wyjaśnić takiego zjawiska, jak ludzka świadomość, która ciągle pozostaje tajemniczą nawigacją w abstrakcyjnym, wielowymiarowym świecie myśli i wyobrażeń.
Wcześniej sylwetkę prof. Legockiego przedstawił prof. Tadeusz Wallas, prorektor UAM ds. kadr i rozwoju:
Syn ziemi wielkopolskiej, absolwent poznańskiego „Marcinka”, a następnie Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, poświęcił całe swoje życie nauce – nie tylko jako uczony, ale także mądry, roztropny jej organizator, twórca nowoczesnego kształtu Polskiej Akademii Nauk, a także poznańskiego Instytutu Chemii Bioorganicznej. Wyprzedzające swój czas koncepcje prof. Legockiego czynią z niego wizjonera, zaś jego konsekwencja i wielkopolska wytrwałość – odnoszącego sukcesy pragmatyka. Trudno dziś wyobrazić sobie kształt współczesnej polskiej nauki bez udziału pana profesora.
Prof. Legocki ukończył studia chemiczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym UAM, zaraz po zdobyciu tytułu magistra rozpoczął pracę zawodową jako technolog w Poznańskich Zakładach Zielarskich „Herbapol”. Tam uczestniczył w badaniach nad związkami roślinnymi, takimi jak kapsaicyna, eskulina i eskulentyna. Równolegle, jako wolontariusz, angażował się w badania i dydaktykę w pracowni prof. Macieja Wiewiórowskiego w Collegium Chemicum.
Pod kierunkiem prof. Jerzego Pawełkiewicza napisał rozprawę doktorską w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu. Na poznańskiej Akademii Rolniczej uzyskał stopień doktora habilitowanego i tytuł profesora nauk przyrodniczych oraz był kierownikiem Zakładu Biosyntezy Białka. Jednocześnie związał się z Zakładem, a później Instytutem Chemii Bioorganicznej PAN. Kierował Pracownią Inżynierii Genetycznej, a następnie Pracownią Biologii Molekularnej Roślin. W latach 1988–2003 pełnił również funkcję dyrektora tej jednostki. W latach 2003–2006 był prezesem PAN, a obecnie jest jej członkiem rzeczywistym.
W laboratorium Abrahama Marcusa w Fox Chase Cancer Research w Filadelfii współpracował m.in. z Donaldem P. Weeksem, Derekiem Bewleyem i Deshem Pal Vermą, późniejszymi wybitnymi biochemikami. Kolejne staże naukowe odbył w wielu amerykańskich jednostkach badawczych, jak również we Włoszech (Universitá di Pavia w Pawii) oraz w niemieckich Instytutach Maxa Plancka.
O osiągnięciach organizacyjnych profesora można powiedzieć krótko, są olbrzymie. Jest twórcą Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN w Poznaniu i jednym z inicjatorów budowy Poznańskiego Ośrodka Nauki. W latach 1988–2003, kiedy był dyrektorem Instytutu, ta instytucja naukowa zyskała wspaniałą siedzibę, a tym samym znakomite warunki do rozwoju swojej kadry naukowej. To w dużej mierze dzięki prof. Legockiemu mamy Poznańskie Centrum Superkomputerowo-Sieciowe, służące całemu naszemu środowisku naukowemu – przypomniał prof. Andrzej Lesicki, promotor nadania doktoratu honoris causa.
Oprócz nauki prof. Legocki angażuje się w działalność społeczną. Uczestniczył m.in. w takich gremiach, jak: Rada Muzeum Narodowego w Poznaniu, Rada Fundacji im. Raczyńskich. Obecnie przewodniczy Radzie Akademickiego i Naukowego Poznania. Jego zasługą jest restytucja Fundacji Zakłady Kórnickie. Organizacja ta działa na rzecz wspierania i rozwijania nowoczesnego rolnictwa oraz edukacji rolnej i działalności naukowo-badawczej. Propaguje też idee pracy organicznej, angażuje się w kwestie poprawy warunków życia i pracy mieszkańców związanych z terenami Zakładów, w tym także wspomaga inicjatywy społeczne i placówki Polskiej Akademii Nauk: Bibliotekę Kórnicką oraz Instytut Dendrologii.
Ewa Konarzewska-Michalak, źródło: www.uniwersyteckie.pl