Wybitny specjalista w dziedzinie elektrotechniki prof. Kay Hameyer otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Poznańskiej. Uroczystość odbyła się 27 kwietnia w Auli Magna Centrum Wykładowego.
Prof. Kay Hameyer urodził się w 1958 r. w Hanowerze. Po ukończeniu szkoły średniej, odbyciu służby wojskowej oraz stażu przemysłowego, podjął studia na Uniwersytecie Hanowerskim na kierunku elektrotechnika. W czasie studiów, które skończył na początku 1986 r., koncentrował się na tematyce związanej z budową i nowoczesnym projektowaniem maszyn i napędów elektrycznych. Kontynuując zainteresowania tą tematyką, zaraz po zakończeniu studiów, dołączył do wyselekcjonowanego zespołu 20 ekspertów, utworzonego przy centrum rozwoju BOSCH w Schwieberdingen niedaleko Stuttgartu. Zespół zajmował się poszukiwaniem nowatorskich rozwiązań technicznych w elektrotechnice, z myślą o wprowadzaniu ich do wyrobów produkowanych przez firmę.
W zespole tym prof. Hameyer zajmował się badaniami nad zastosowaniem nowatorskiego wówczas materiału z pierwiastkami ziem rzadkich do produkcji magnesów trwałych w układach wzbudzenia przetworników elektromagnetycznych, głównie w napędach elektrycznych, generatorach i siłownikach. Jego działalność naukowa i projektowa zaowocowała między innymi opracowaniem nowoczesnych, oryginalnych konstrukcji generatorów z biegunami pazurowymi. W procesie projektowania wykorzystywał autorskie oprogramowanie do symulacji pola elektromagnetycznego.
W 1988 roku zdecydował się na ściślejszy związek ze środowiskiem akademickim i przeniósł się na Uniwersytet Techniczny (TU) w Berlinie. Został zatrudniony w Instytucie Maszyn Elektrycznych. Tam też zrealizował doktorat przedstawiający nowoczesne rozwiązanie serwonapędu elektrycznego z silnikiem o magnesach trwałych, do projektowania którego wykorzystane zostały metody polowe i współczesne metody optymalizacyjne, np. strategia ewolucji. Następnie pracował w Katholieke Universiteit Leuven, gdzie rozwijał badania nad zastosowaniem w elektrotechnice magnesów wykonanych z materiałów ziem rzadkich. W tym czasie jego osiągnięcia zaczęły znajdować coraz szersze uznanie międzynarodowe. W 2004 roku objął stanowisko dyrektora prestiżowej jednostki naukowo-badawczej w RWTH Aachen University i uzyskał habilitację w Politechnice Poznańskiej.
Przedmiotem badań zespołu kierowanego przez prof. K. Hameyera są różnego typu przetworniki elektromagnetyczne, przetworniki elektromechaniczne o ruchu obrotowym i ruchu liniowym, o strukturze walcowej i tubowej, a także siłowniki elektromagnetyczne i transformatory. Jeszcze w czasie pracy w Leuven opracował oryginalne numeryczne metody rozwiązywania polowych zjawisk sprzężonych. Polegają one na równoczesnym rozwiązywaniu równań opisujących różne pola fizyczne występujące w przetwornikach i połączeniu równań pola z równaniami obwodów odwzorowujących układ zasilający przetwornik, a także równań równowagi mechanicznej.
Dzięki staraniom prof. K. Hameyera kierowany przez niego instytut, ze swoim warsztatem mechanicznym i elektronicznym, posiada duże możliwości technologiczne, co pozwala na budowanie nawet bardzo złożonych prototypów, jak np. prototyp windy z napędem liniowym o bezdrganiowej pracy czy też prototyp taśmociągu bagażowego. W laboratoriach znajduje się 35 stanowisk testowych wyposażonych w odpowiednie, opracowane w instytucie układy pomiarowe. Stanowiska testowe są dostosowane do badania różnych typów maszyn i układów.
Związki prof. Hameyera z Politechniką Poznańską sięgają czasów, gdy pracował jeszcze w Katholieke Universiteit Leuven. Należał do inicjatorów nawiązania współpracy z Wydziałem Elektrycznym PP. Pierwszym jej efektem były półroczne staże doktorantów z PP w Leuven. W 2002 r. prof. Hameyer był organizatorem konferencji EPNC, zainicjowanej w 1970 r. na Politechnice Poznańskiej. Dzięki jego wsparciu konferencja zyskała międzynarodową pozycję. Prof. K. Hameyer był także inicjatorem podpisania umowy między RWTH Aachen a PP o współpracy w ramach programu Erasmus/Socrates.
Prof. K. Hameyer wspomaga działalność rezydującego na PP kwartalnika PAN Archives of Electrical Engineering (AEE). Jest członkiem Komitetu Naukowego tego kwartalnika, w którym dotychczas opublikował 14 prac. Wspólnie z pracownikami Wydziału Elektrycznego PP był edytorem dziewięciu zeszytów renomowanego czasopisma COMPEL, wydawanego przez Emerald w Anglii. Wyniki wspólnych prac pracowników PP i zespołów prof. K. Hameyera są prezentowane we współautorskich artykułach naukowych.
Opublikował około 700 artykułów, z których blisko 450 jest odnotowanych w bazie WoS i prawie 500 w bazie Scopus. Jest autorem 4 książek i edytorem kilkunastu specjalnych wydań czasopism z referatami. Wyniki jego badań są szeroko rozpowszechnione w świecie. Baza WoS informuje o prawie 2500, a Scopus o ponad 3660 cytowaniach. Wskaźnik h-index podawany w tych bazach ma wartość odpowiednio 24 i 30. Baza Google Scholar wymienia blisko 6800 powołań na prace prof. K. Hameyera i informuje, że wskaźnik h-index wynosi 40.
Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu Technicznego w Cluj Napoca (Rumunia).
MK, źródło: PP