Studenckie Koło Naukowe Geodetów Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu rozpoczęło realizację projektu „Sensorowo-roWeRowO”. Dzięki niemu cykliści będą mogli omijać dziurawe drogi i jeździć tam, gdzie powietrze jest najczystsze.
Studenci otrzymali na ten cel fundusze FAST z Wrocławskiego Centrum Akademickiego. Ich projekt „Sensorowo-roWeRowO” polega na stworzeniu sensora rowerowego, który będzie zbierał dane o stanie nawierzchni i jakości powietrza na wrocławskich trasach rowerowych.
Dużo jeżdżę na rowerze, więc nawierzchnie dróg i ścieżek mają dla mnie znaczenie. Już nie raz zostałem pokierowany przez nawigację polnymi dróżkami czy po dziurawej kostce brukowej. Nie znalazłem żadnej aplikacji, strony czy narzędzia, które informowałyby o stanie dróg i potrafiły lepiej mnie pokierować. Podzieliłem się tym ze studentami i tak powstał pomysł na projekt – wyjaśnia dr Kamil Kaźmierski, opiekun SKN Geodetów.
Członkowie koła wpadli na pomysł, by oprócz stanu nawierzchni badać jednocześnie poziom zapylenia powietrza. Obecnie pomiar odbywa się przez wysoko umieszczone czujniki, np. na dachach, co nie odzwierciedla dokładnie jakości powietrza na ulicy. Badając poziom zapylenia czujnikiem przytwierdzonym do roweru, członkowie koła naukowego będą mogli gromadzić dokładniejsze dane, zebrane z dróg, po których często poruszają się zarówno rowerzyści, jak i piesi.
Aby zebrać odpowiednie dane, urządzenie tworzone przez studentów będzie się składało z lokalizatora GNSS, akcelerometru, który zmierzy drgania, sensoru zapylenia powietrza oraz czujnika temperatury i ciśnienia powietrza, który z kolei przyda się do korekcji wpływu wilgotności na pomiar.
Za pomocą akcelerometru planujemy na podstawie wstrząsów mierzyć i wskazywać drogi o gładkiej nawierzchni. Badając różnicę wyników z dróg szutrowych, asfaltowych i kostki, spróbujemy określić charakterystykę szumu podawanego przez akcelerometr i docelowo klasyfikować drogi, którymi rowerzyści z naszym urządzeniem posługują się na co dzień – tłumaczy dr Kaźmierski.
Wtóruje mu drugi opiekun koła naukowego, dr Adrian Kaczmarek, który tłumaczy, że sensory zapylenia określą z kolei wielkość cząstek PM 1,0; PM 2,5 oraz PM 10. Dla większej dokładności pomiaru studenci wprowadzą też programowe poprawki dotyczące temperatury, ciśnienia i wilgotności powietrza, by czujnik laserowy błędnie nie interpretował pary jako pyłu.
Członkowie koła naukowego zaplanowali budowę trzech prototypów, z którymi będą wykonane jazdy testowe. Chcą do nich zachęcić mieszkańców Wrocławia. W ten sposób można zebrać więcej danych z różnych osiedli. Forma docelowa urządzenia ma być mała i przenośna. Być może w przyszłości zostaną zamontowane do samochodów, tramwajów czy plecaków i będą mogły na bieżąco informować o jakości nawierzchni i powietrza tras, jakimi mieszkańcy się poruszają.
Zebrane dane chcemy zwizualizować na stronie internetowej, ale może opracujemy też aplikację, na przykład w ramach kontynuacji prac w SKN-ie, już po zakończeniu projektu finansowanego z FAST – mówi przewodniczący SKN Geodetów.
Małgorzata Moczulska, źródło: UPWr
