W poniedziałek 20 grudnia zmarł prof. Wiesław Makarewicz, rektor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 1999–2005, współtwórca i pierwszy dziekan Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii UG i GUMed.
Prof. Wiesław Makarewicz był specjalistą w zakresie enzymologii, amoniogenezy i metabolizmu związków purynowych. W 1960 r. ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Gdańsku (obecny GUMed), uzyskując dyplom lekarza. Przez całe życie związany był z macierzystą uczelnią – jeszcze w okresie studiów podjął pracę w Zakładzie Chemii Fizjologicznej AMG pod kierunkiem prof. Włodzimierza Mozołowskiego, którego uważał za swojego Mistrza. Doktorat z zakresu biochemii uzyskał w 1964 r., a habilitował się w 1975 r. Tytuł profesora uzyskał w 1988 r., a profesora zwyczajnego – w 1995 r., pracując w Katedrze i Zakładzie Biochemii AMG. Przebywał dwukrotnie na rocznych stażach naukowych za granicą – w latach 1966–1967 w Plymouth (Wielka Brytania) oraz w latach 1977–1978 w Houston (USA). Posiadał specjalizację pierwszego stopnia z zakresu diagnostyki laboratoryjnej.
Na początku lat dziewięćdziesiątych XX w. współorganizował i od 1993 r. był pierwszym dziekanem Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii UG i AMG. Kierownik Katedry Biotechnologii Medycznej oraz Zakładu Enzymologii Molekularnej. Inicjator i koordynator projektu unijnego finansowanego z programu TEMPUS na kwotę blisko 500 tys. euro dedykowanego dofinansowaniu kosztów uruchomienia Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii. Projekt realizowany przez jednostki Wydziału funkcjonujące w strukturach obu uczelni był kluczowy dla integracji środowisk naukowych i kluczowy dla integracji nowo utworzonej jednostki międzyuczelnianej.
W latach 1999–2005 pełnił funkcję rektora gdańskiej uczelni medycznej. W drugiej kadencji przewodniczył Radzie Rektorów Województwa Pomorskiego, walnie przyczyniając się wówczas do powstania Bałtyckiego Festiwalu Nauki. Wieloletni członek Senatu Akademii Medycznej w Gdańsku oraz Uniwersytetu Gdańskiego. Jako rektor rozpoczął w uczelni kształcenie na poziomie licencjackim i magisterskim w licznych zawodach medycznych oraz na poziomie podyplomowym, a także uruchomił lekarskie studia anglojęzyczne dla obcokrajowców. Ponadto poszerzył ofertę kształcenia na odpłatnych studiach wieczorowych i zaocznych. Za jego kadencji w budynku zaprojektowanym i sfinansowanym przez fundację Jolanty Kwaśniewskiej otwarto Klinikę Pediatrii, Hematologii, Onkologii i Endokrynologii; uruchomiono Trójmiejską Akademicką Zwierzętarnię Doświadczalną; wybudowano Zakład Medycyny Sądowej i rozpoczęto remont budynku tzw. Starej Anatomii. Zrestrukturyzowano także szpitale kliniczne, a w strukturę uczelni włączono Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. Podczas kadencji rektorskiej prof. Makarewicza uruchomiono całodobowe centrum zawałowe, Kliniczny Oddział Ratunkowy, jak również zakupiono fantomy stomatologiczne; podniesiono standardy bloków operacyjnych i sal intensywnego nadzoru.
W życiu prywatnym czas wolny lubił spędzać na odpoczynku w domu letniskowym na Kaszubach. Jego pasją stało się zbieranie informacji o dziejach Wilna, a w szczególności o Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Jako jeden z niewielu nieprofesjonalnych historyków był członkiem zespołu w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu realizującego grant w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki Hinc itur ad astra. Uniwersytet Stefana Batorego, 1919–1939.
Autor bądź współautor 60 publikacji naukowych oraz czterech książek. Autor licznych publikacji na temat historii Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i wileńskich korzeni Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Pierwszy Profesor Honorowy Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, wyróżniony w 2018 roku godnością Aesculapius Gedanensis. Członek wielu towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Biochemicznego (przewodniczył Oddziałowi PTBioch. w Gdańsku w latach 1989–1996), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, a także European Society for the Study of Purine and Pyrimidine Metabolism in Man (1997–1999). Przez dziesięć lat (2005–2015) był redaktorem naczelnym uczelnianej Gazety AMG.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1983), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Medalem Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku (1995), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1998), Medalem Wojewody Pomorskiego Sint Sua Praemia Laudi (2004), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), Medalem Uniwersytetu Gdańskiego (2005), Nagrodą Pro Bono Societatis Medicorum Pomeraniae przyznaną przez Okręgową Izbę Lekarską w Gdańsku (2017) oraz Złotym Medalem Uniwersytetu Gdańskiego Doctrinae Sapientiae Honestati (2018) i Medalem 50-lecia UG (2021).
Joanna Śliwińska, źródło: GUMed