|
W wakacyjnym numerze „Forum” ukazał się mój krótki artykuł „Obietnica sukcesu”. Niestety, została w nim opuszczona część ważnego zdania. Ostatnie zdanie pierwszego paragrafu, dotyczące porównania punktacji za obietnicę sukcesu i za walory petenta, powinno brzmieć: „Recenzent może za nią przyznać aż 45 punktów, natomiast łącznie za walory kierownika projektu, głównych wykonawców i miejsca pracy zaledwie 20 punktów”. Stosunek 45 do 20 jest o wiele za duży (uległ on niestety powiększeniu w ubiegłym roku). W tym samym numerze prof. A.K. Wróblewski polemizuje z moim wcześniejszym artykułem „Współczynnik oddziaływania”. Pisałem, że impact factor (współczynnik oddziaływania) czasopism pozwala bardzo łatwo ocenić wyniki pracy uczonego zajmującego się tematyką globalną. Profesor Wróblewski słusznie stwierdza, że jest to metoda niedokładna, natomiast niesłusznie wyciąga z tego wniosek, że jest ona niedobra. Rzecz polega na tym, że nie musimy oceniać wyników pracy uczonego z aptekarską dokładnością, nie powinniśmy przeprowadzać rankingu uczonych. Natomiast jest rzeczą istotną, czy uczony miał ostatnio znaczne sukcesy (publikował w czasopismach o wysokim impact factor), czy miał sukcesy tylko średnie (publikował w czasopismach o niskim impact factor), czy wreszcie publikował w czasopismach bez impact factor. Metoda impact factor w ocenie wyników pracy uczonego jest obecnie stosowana w niektórych placówkach naukowych i w moich przekonaniu powinna być używana powszechnie. Bogusław Żernicki |
|
|
