Symulacje orbit i globalnych parametrów geodezyjnych dla przyszłych geodezyjnych misji satelitarnych bada doktorantka Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W planach ma stworzenie narzędzia, które mogłoby znacznie pomóc rozwijającemu się obecnie sektorowi kosmicznemu.
Joanna Najdar ze Szkoły Doktorskiej UPWr przez rok pracowała w projekcie EPOS (System Obserwacji Płyty Europejskiej). Dziś należy do Wiodącego Zespołu Badawczego SpaceOS i stypendystką-doktorantką w projekcie „Zintegrowane ziemskie układy odniesień przestrzennych oparte o laserowe pomiary odległości do satelitów geodezyjnych, teledetekcyjnych oraz GNSS” finansowanym ze środków Narodowego Centrum Nauki. Jego celem jest poprawa jakości globalnych parametrów geodezyjnych.
Geodezją satelitarną interesowałam się od dawna. W trakcie studiów magisterskich realizowałam prace na temat związany z techniką laserowych pomiarów odległości (SLR) i orbit satelitów geodezyjnych. W związku z tym nabyłam wiedzę, która pozwala mi realizować pracę doktorską. Ponadto wiedziałam, że nikt wcześniej nie zajmował się tym tematem, a więc mogłam zostać swego rodzaju pionierem – przyznaje Joanna Najder.
Doktorantka bada symulacje orbit i globalnych parametrów geodezyjnych dla przyszłych geodezyjnych misji satelitarnych.
Wykonuję symulacje trajektorii lotu satelity i obserwacji laserowych wykonywanych do niego, a następnie przeprowadzam obliczenia w celu wyznaczenia globalnych parametrów geodezyjnych. Następnie oceniam, jaki wpływ mają poszczególne parametry orbity, m.in. wysokość na jakiej orbituje satelita, na wyznaczane parametry – tłumaczy.
W swojej pracy próbuje wyznaczyć optymalne parametry orbit przyszłych satelitów geodezyjnych tak, aby dzięki temu zmaksymalizować ich udział i zwiększyć dokładność wyznaczania globalnych parametrów geodezyjnych, jakimi są np. współrzędne środka masy Ziemi, współrzędne bieguna, eksces długości doby, współczynniki spłaszczenia Ziemi, współrzędne geocentrum czy parametry rotacji Ziemi.
Pozwoli to nie tylko poprawić jakość tych parametrów, które są kluczowe przy wyznaczaniu ubytku masy lodowców na Grenlandii czy określenia wielkości podnoszenia się poziomu mórz i oceanów, ale także pomoże w zmniejszeniu ilości wystrzeliwanych satelitów – zapowiada, przypominając zarazem, że naukowcy obecnie zmagają się ze zwiększającą ilością śmieci kosmicznych, które zagrażają orbitującym już satelitom czy stacjom kosmicznym.
Jej badania, które oceniają, jakie parametry orbity będą najlepsze w określonym celu, mogą sprawić, że zamiast kilku satelitów można wysłać jednego, który osiągnie ten sam cel.
Mam nadzieję, że w przyszłości rozszerzę badania na wszystkie typy satelitów. Pozwoliłoby to na przykład na zmniejszenie kosztów misji satelitarnych przez maksymalne wykorzystanie potencjału przyszłych satelitów – podkreśla.
Ma nadzieję, że uda jej się nawiązać współpracę z instytucjami, takimi jak Europejska Agencja Kosmiczna, dla których mogłaby wykonywać analizy dla przyszłych misji satelitarnych. Ich autorzy mogliby wykorzystywać wyniki jej analiz do planowania kolejnych misji.
Obecnie wynikami moich badań mogą być zainteresowane inne jednostki badawcze czy instytucje państwowe. Jednak gdyby udało się rozszerzyć badania o wszystkie typy satelitów, na przykład satelity nawigacyjne, możliwe, że moglibyśmy stworzyć narzędzie, które mogłoby znacznie pomóc rozwijającemu się obecnie sektorowi kosmicznemu – zwraca uwagę Joanna Najder.
MK, źródło: UPWr