Prof. Wojciech Malajkat będzie przez kolejne cztery lata stał na czele Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Był jedynym kandydatem na stanowisko rektora.
Wybory odbyły się w niedzielę 7 czerwca. Przeprowadzono je w formie zdalnej z wykorzystaniem modułu Ankieter w systemie USOS. Kolegium Elektorów zdecydowało się powierzyć misję kierowania uczelnią w kadencji 2020–2024 dotychczasowemu rektorowi prof. dr. hab. Wojciechowi Malajkatowi.
Rektor-elekt ur. się w 1963 roku w Mrągowie. Jest aktorem teatralnym i filmowym oraz reżyserem. W latach 2009–2017 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Syrena w Warszawie, będąc w okresie od 2009 do 2014 roku jego dyrektorem naczelnym. W 1986 roku ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej i Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W 2010 roku otrzymał nominację profesora sztuki teatralnej. Występował w Teatrze Studio i Teatrze Narodowym w Warszawie oraz gościnnie w Teatrze Scena Prezentacje w Warszawie.
Jeszcze jako student, w 1983 roku, zadebiutował w warszawskim Teatrze Ochoty rolą Błazna w „Królu Learze” Szekspira w reżyserii Haliny i Jana Machulskich. W 1986 roku pierwszy raz zagrał w Teatrze Studio w „Operze za trzy grosze” Bertolta Brechta w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. W tym samym roku wcielił się również w Szekspirowskiego Hamleta w przedstawieniu w reżyserii Guido de Moora. W wieku 23 lat został najmłodszym Hamletem w historii powojennego teatru polskiego.
Kilka miesięcy później odniósł pierwszy komediowy sukces w „Zagraj to jeszcze raz”, gdzie był alter ego autora – Woody’ego Allena. Przedstawienie wyreżyserował Adam Hanuszkiewicz. Jeszcze raz wcielił się w Allenowską postać, tym razem Prowadzącego-Kleinmana, w 1988 roku w „Działaniach ubocznych”, również w reż. Hanuszkiewicza.
W 1987 roku zagrał Gustawa-Konrada w „Dziadach-Improwizacjach” według Adama Mickiewicza w reżyserii Grzegorzewskiego i w kolejnych inscenizacjach tego reżysera: pastiszowym spektaklu „Usta milczą” (1988) i „Dziesięciu portretach z czajką w tle” według Antoniego Czechowa (1990).
W 1991 roku zagrał Sir Jamesa Glucestera Joyce’a w „Miasto liczy psie nosy” według scenariusza i w reżyserii Grzegorzewskiego, potem był m.in. Autorem w „Snach wg Pieśni Maldorora” Lautreamonta w reżyserii Mariusza Trelińskiego (1992), a wreszcie Michałem Astrowem w „Wujaszku Wani” Antoniego Czechowa w reżyserii Grzegorzewskiego (1993). W 1995 roku w Teatrze Studio zagrał tytułową postać w „Mizantropie” Moliera w reżyserii Ewy Bułhak. Na tej samej scenie Malajkat wystąpił jeszcze m.in. w roli Księcia Filipa w „Iwonie, Księżniczce Burgunda” Witolda Gombrowicza w reżyserii Ewy Bułhak (1997), a w Teatrze Narodowym zagrał Młodego Gendre w „Nocy listopadowej” Stanisława Wyspiańskiego w inscenizacji Grzegorzewskiego (1997). U tego samego reżysera stworzył rok później wybitną rolę w „Ślubie” Witolda Gombrowicza.
Kolejne role Malajkata w przedstawieniach Grzegorzewskiego to Kinooperator w „Halce Spinozie” wg Witkacego (1998) oraz Pan Młody w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego (2000), a także Mistrz Fior w „Operetce” Witolda Gombrowicza (2000), Pigwa w „Śnie nocy letniej” Szekspira (2001), Wyspiański-Hamlet w „Hamlecie” według Stanisława Wyspiańskiego (2003; telewizyjna adaptacja w reżyserii Jana Englerta – 2008) i Odys w spektaklu „On. Drugi powrót Odysa” Jerzego Grzegorzewskiego i Antoniny Grzegorzewskiej (2005).
Był Biffem w „Śmierci komiwojażera” Arthura Millera w reż. Kazimierza Kuta (2004), tytułowym Tartuffem z komedii Moliera w inscenizacji Jacquesa Lassalle’a (2006) i Vladimirem w „Czekając na Godota” Samuela Becketta w reżyserii Antoniego Libery (2006).
W kinie grał w komedii kryminalnej „Deja vu” (1989) i sensacyjnym „VIP” (1991) w reżyserii Juliusza Machulskiego, serialu Jerzego Gruzy „40-latek. 20 lat później” (1993). Wystąpił również m.in. w „Stanie strachu” Janusza Kijowskiego (1989), „Wielkim tygodniu” Andrzeja Wajdy (1995), „Szabli od komendanta” Jana Jakuba Kolskiego (1995) oraz w jednej z najciekawszych swoich ról – Rzędziana w ekranizacji „Ogniem i mieczem”według Henryka Sienkiewicza w reżyserii Jerzego Hoffmana (1999). Zagrał także profesora Gąsowskiego w filmie fabularnym „Szatan z siódmej klasy” Kazimierza Tarnasa. W 2001 Malajkat rozpoczął pracę reżyserską.
W 1988 otrzymał nagrodę im. Leona Schillera za wybitne osiągnięcia aktorskie na scenie dramatycznej. W 2001 roku był laureatem Nagrody Artystycznej Prezydium Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Łodzi i Konferencji Rektorów Państwowych Uczelni Wyższych w Łodzi. W 2007 roku na 13. Ogólnopolskim Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi publiczność przyznała mu tytuł Najlepszego Aktora za rolę Vladimira w spektaklu Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Antoniego Libery w Teatrze Narodowym w Warszawie. W 2012 roku na X Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim zdobył nagrodę za rolę Sędziego Śledczego H. w spektaklu Zbrodnia z premedytacją z Teatru Polonia w Warszawie. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
MK, twórczość W. Malajkata za: www.culture.pl