Dwustu elektorów wybierało na Stadionie Wrocław nowego rektora największej dolnośląskiej uczelni. Najwięcej głosów otrzymał prof. dr hab. Przemysław Wiszewski.
Wybory odbyły się w poniedziałek 25 maja. O fotel rektora Uniwersytetu Wrocławskiego po prof. Adamie Jezierskim (nie może ubiegać się o reelekcję z uwagi na przekroczenie ustawowego limitu 67 lat) walczyło czterech kandydatów: prof. Karol Kiczka – dziekan Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii UWr., prof. Bogusław Pawłowski – kierownik Katedry Biologii Człowieka na UWr, prof. Leszek Pułka z Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWr i prof. Przemysław Wiszewski – dziekan Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych UWr. Z uwagi na stan epidemii postanowiono zamiast, tradycyjnie, w Auli Leopoldyńskiej, przeprowadzić głosowanie na… Stadionie Wrocław, na którym na co dzień występują piłkarze miejscowego Śląska. Kolegium elektorskie zadecydowało, że rektorem na kadencję 2020–2024 będzie prof. Przemysław Wiszewski, który otrzymał 104 głosy. Wyniki jego kontrkandydatów: prof. dr. hab. Karol Kiczka – 68 głosów, prof. dr. hab. Bogusław Pawłowski – 19, dr. hab. Leszek Pułka, prof. UWr – 6.
Prof. dr hab. Przemysław Wiszewski ur. się w 1974 r. w Szprotawie. W 1998 roku ukończył studia historyczne w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Z uczelnią zawodowo związany jest od 2000 roku, kiedy zaraz po obronie doktoratu (nagroda premiera RP za pracę) został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Zakładzie Nauk Pomocniczych Historii i Archiwistyki Instytutu Historycznego. W 2009 roku uzyskał habilitację (nagroda MNiSW za rozprawę), a w 2015 roku otrzymał tytuł profesora.
W latach 2008–2012 był wicedyrektorem ds. nauki i współpracy z zagranicą Instytutu Historycznego UWr. Przez kolejne cztery lata pełnił funkcję prodziekana ds. nauki i współpracy z zagranicą Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych. W mijającej kadencji był dziekanem tego wydziału. Jest inicjatorem powstania i kierownikiem rektorskiego zespołu przygotowującego aplikację Uniwersytetu Wrocławskiego w programie MNiSW Inicjatywa Doskonałości – Uczelnia Badawcza.
Jest historykiem specjalizującym się w historii średniowiecza, historii Kościoła, historiografii, ikonografii oraz historii nowożytnej. W centrum jego zainteresowań naukowych stoi funkcjonowanie społeczności podzielonych, zróżnicowanych etnicznie, wyznaniowo i religijnie. Szczególnie wiele uwagi poświęca badaniom porównawczym nad utrzymywaniem współpracy w tego typu społeczności w kontekście wspólnych realiów politycznych. Jest zapalonym regionalistą, miłośnikiem dziejów Śląska i popularyzatorem wiedzy historycznej. Autor ponad 200 publikacji.
Brał udział w licznych projektach międzynarodowych, m.in. jako koordynator polskiego zespołu programu European Science Foundation pt. Cuius regio. An analysis of the cohesive and disruptive forces determining the attachment and commitment of (groups of) persons to and the cohesion within regions,
Kierował także projektami Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki: Śląsk ojczysty. Dzieje wspólnot lokalnych w kontekście tożsamości regionalnej, państwowej i narodowej (XII-XXI w.) Cz.1; Mechanizmy budowania spójności w społecznościach wieloetnicznych, X-XXI w; Leksykon śląskich artystów plastyków i twórców rzemiosła artystycznego.
MK, źródło: UWr