Prof. dr hab. Robert Olkiewicz wygrał 6 czerwca przedterminowe wybory rektora Uniwersytetu Wrocławskiego. Będzie pełnił tę funkcję do końca bieżącej kadencji, czyli do września 2024 roku.
W wyborach startowało pięcioro kandydatów. Do zwycięstwa potrzebne było minimum 101 głosów Uniwersyteckiego Kolegium Elektorów, które zebrało się w Auli Leopoldyńskiej. W pierwszej turze nikomu nie udało się zdobyć wymaganego poparcia. Najbliżej tego celu był prof. Robert Olkiewicz (80 głosów). Do kolejnego etapu przeszła czwórka kandydatów (odpadł prof. Gościwit Malinowski, którego poparło tylko 8 osób).
Druga tura również nie przyniosła rozstrzygnięcia. O włos od zwycięstwa był znów prof. Olkiewicz – 98 głosów. Na tym etapie najmniej głosów otrzymał dotychczasowy rektor prof. Przemysław Wiszewski (29), który tym samym zakończył start w wyborach.
Decydująca okazała się trzecia runda. W niej poszczególni kandydaci otrzymali: dr hab. Patrycja Matusz – 31 głosów, prof. dr hab. Robert Olkiewicz – 112 głosów, prof. dr hab. Robert Wieczorek – 27 głosów. W głosowaniu indykacyjnym, które odbyło się na początku maja i miało na celu wyłonić stawkę kandydatów, prof. Olkiewicz również zyskał najwięcej głosów. Co ciekawe, był jednym z dwóch pretendentów, którzy nie otrzymali poparcia Rady Uczelni.
Oficjalnego ogłoszenia wyniku wyborów dokona 14 czerwca Uniwersytecka Komisja Wyborcza. Wtedy też nastąpi wręczenie prof. Robertowi Olkiewiczowi aktu wyboru na rektora Uniwersytetu Wrocławskiego. Zastąpi na tym stanowisku prof. Przemysława Wiszewskiego, któremu w marcu minister edukacji i nauki Przemysław Czarnek wygasił mandat. W fotelu rektora dokończy kadencję 2020–2024.
Robert Olkiewicz (ur. 1962 r.) jest fizykiem specjalizującym się w metodach matematycznych fizyki, podstawach matematycznych modeli statystycznych oraz układach kwantowych otwartych. Ukończył studia fizyczne na Uniwersytecie Wrocławskim (z wyróżnieniem). Następnie kontynuował studia doktoranckie z matematyki w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Stopień naukowy doktora nauk matematycznych w zakresie matematyki o specjalności zastosowanie matematyki otrzymał w 1992 roku. Po doktoracie podjął pracę w swojej Alma Mater w Instytucie Fizyki Teoretycznej w charakterze adiunkta. W 2000 roku został doktorem habilitowanym nauk fizycznych w zakresie fizyki o specjalności fizyka matematyczna. W 2004 roku otrzymał nominację profesorską.
Odbył staż naukowy w Imperial College w Londynie oraz był stypendystą Fundacji Alexandra von Humboldta na Uniwersytecie w Bielefeld. W latach 2001–2005 kierował Zakładem Metod Matematycznych w Instytucie Fizyki Teoretycznej UWr, w kadencji 2005–2008 był dyrektorem tego instytutu, a od 2008 do 2012 roku dziekanem Wydziału Fizyki i Astronomii UWr. Pełnił funkcję kierownika i głównego wykonawcy kilku grantów Komitetu
Badań Naukowych, był organizatorem dwóch Szkół Zimowych Fizyki Teoretycznej, 21. Sympozjum Maksa Borna, a w 2011 roku – przewodniczącym komitetu organizacyjnego „Asia – Europe Physics Summit”. W 2012 roku został wybrany na prorektora Uniwersytetu Wrocławskiego ds. ogólnych, a w kadencji 2016-2020 piastował stanowisko dyrektora ds. informatyzacji. Obecnie pełni funkcję dyrektora Instytutu Fizyki Teoretycznej.
MK, źródło: UWr