To wydarzenie jest spełnieniem moich marzeń – przyznaje Maciej Oksztulski, doktorant na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku. To pierwszy w Polsce niemówiący autysta, który obronił rozprawę doktorską.
Maciej Oksztulski ma 30 lat. Kiedy miał cztery lata zdiagnozowano go jako osobę autystyczną. Choć nie mówił, jego najbliżsi dostrzegli i postanowili rozwijać olbrzymi potencjał intelektualny Macieja. Przyznają, że problemów było co nie miara, ale udało się je pokonać, dzięki wsparciu dobrych i mądrych ludzi.
Na początku byłem sceptyczny i miałem wątpliwości, czy uda nam się sprawnie i skutecznie zorganizować procedurę doktorską panu Maciejowi. Uznałem jednak, że musimy spróbować. Niepełnosprawność nie może nikomu ograniczać szansy na rozwój. Jednocześnie zrobiliśmy wszystko, aby sprawdzić, czy zasługuje on na stopień doktora nauk prawnych. Obrona rozprawy doktorskiej potwierdziła, że było warto. To sukces nie tylko pana Oksztulskiego, ale wielu innych osób z nim związanych, także z Wydziału Prawa, na którym jest zatrudniony jako pracownik badawczy. Szczególne słowa uznania należą się panu prof. Maciejowi Perkowskiemu, który od samego początku wierzył w możliwości swojego podopiecznego – relacjonuje prof. Mariusz Popławski, dziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu w Białymstoku.
Prof. Maciej Perkowski, kierownik Katedry Prawa Międzynarodowego Publicznego i Europejskiego UwB, był promotorem pracy doktorskiej Macieja Oksztulskiego, której tytuł brzmi: „Prawnomiędzynarodowe standardy prawa do nauki i ich praktyczna realizacja przez krajowe instytucje naukowe w odniesieniu do studentów ze spektrum autyzmu. Analiza porównawcza ze szczególnym uwzględnieniem Polski i Stanów Zjednoczonych”. Recenzentami zostali prof. Jacek Barcik z Uniwersytetu Śląskiego i prof. Robert Grzeszczak z Uniwersytetu Warszawskiego.
Publiczna obrona odbyła się tuż przed świętami, 21 grudnia. Ze względu na pandemię i zgodnie z aktualnym zarządzeniem rektora UwB, przeprowadzono ją w formule zdalnej. Przysłuchiwało się jej kilkadziesiąt osób. Maciej Oksztulski, który jest niemówiącym autystą, pisał zdania na klawiaturze, a syntezator mowy odczytywał ich treść. Tak odpowiadał m.in. na pytania, które pojawiły się w trakcie obrony. Zachowywał przy tym spokój i opanowanie, podobnie jak towarzysząca mu mama – Danuta Oksztulska, która jest asystentem doktoranta. Komisja doktorska jednogłośnie podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia obrony rozprawy doktorskiej.
Tak, to wydarzenie jest spełnieniem moich marzeń! Czy jestem dumny? Raczej dowartościowany jako osoba ze spektrum autyzmu, której celem jest udzielanie wsparcia prawnego osobom ze spektrum autyzmu. Czy system wsparcia osób autystycznych dopuści do realizacji moich celów – zobaczymy – komentuje Maciej Oksztulski.
I zapewnia, że sama obrona nie wiązała się z wielkim stresem.
Z tego co mi wiadomo, to rodzina, która uczestniczyła w wydarzeniu online jako goście, o wiele bardziej przeżywała moją obronę. Podobnie jak mama, byłem raczej opanowany i skupiałem się na zadaniach. Chcę podkreślić, że cały etap przygotowań do egzaminów przed obroną oraz cykl egzaminów stanowi wyczyn na skalę światową. Wielka determinacja i nadzieja na lepsze jutro pomagają mi pokonywać trudności życiowe – opisuje doktorant.
Prof. Perkowski wspomina, że zanim doszło do obrony, wraz z doktorantem stopniowo i cierpliwie poznawali siebie nawzajem.
Krok po kroku upewnialiśmy się, że jest jak trzeba. O Maćka byłem spokojniejszy, aniżeli o resztę uczestników obrony. Dla części było to nowe doświadczenie i różnie mogli odbierać jego „oryginalność”. Martwiłem się też o emocje pani Danuty, mamy Maćka, która jest jego podstawowym asystentem. Na szczęście wszystko przebiegało spokojnie. Dumny może i powinien być Maciek, a ja oczywiście jestem dumny z niego! – zaznacza prof. Maciej Perkowski.
Z kolei prof. Mariusz Popławski podkreśla, że było to niewątpliwie bardzo ważne wydarzenie również dla społeczności Wydziału Prawa i jednocześnie sukces całego uniwersytetu.
Stworzyliśmy na wydziale procedury, które pozwoliły dostosować wymogi formalne dotyczące przebiegu egzaminów doktorskich i obrony rozprawy doktorskiej do szczególnych możliwości komunikacyjnych pana Oksztulskiego. Rozwiązanie, które przyjąłem w tym zakresie, było oparte na założeniu, zgodnie z którym najważniejsze jest, aby w trakcie poszczególnych etapów postępowania doktorskiego dokładnie weryfikować wiedzę, umiejętności i kompetencje doktoranta i ustalić, czy są one wystarczające do nadania mu stopnia doktora nauk prawnych. Mogę z ogromną radością i satysfakcją powiedzieć, że to się nam w pełni udało. Osobiście przewodniczyłem trzem komisjom, które przeprowadzały egzaminy doktorskie pana Oksztulskiego, a następnie przewodniczyłem także komisji doktorskiej, przed którą bronił on swoją rozprawę doktorską. Wykazał się w trakcie tych egzaminów istotną wiedzą z zakresu prawa międzynarodowego, socjologii i języka angielskiego na poziomie wymaganym od osób ubiegających się o uzyskanie stopnia doktora. W trakcie tych egzaminów doktorant wykazał się również umiejętnością syntetycznego konstruowania odpowiedzi. Jestem przekonany, że w pełni zasługuje na stopień naukowy doktora nauk prawnych – dodaje dziekan Wydziału Prawa UwB.
Do otrzymania stopnia doktora nauk prawnych potrzebna jest już tylko stosowna uchwała Rady Dyscypliny Nauk Prawnych Uniwersytetu w Białymstoku. Jej posiedzenie odbędzie się 21 stycznia przyszłego roku.
Marta Gawina, Katarzyna Dziedzik, źródło: UwB