Projekty autorstwa młodych konstruktorów z politechnik: Warszawskiej, Poznańskiej i Łódzkiej oraz Akademii Akademii Górniczo-Hutniczej zwyciężyły w tegorocznej odsłonie KOnkursu KOnstrukcji Studenckiej KOKOS.
KOKOS to ogólnopolski projekt realizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów, którego celem jest wyłonienie najbardziej utalentowanych konstruktorów spośród studentów uczelni technicznych. Zamiarem organizatorów, chcących przeciwdziałać temu, by studenckie wynalazki lądowały w szufladach, jest to, aby zostały one zauważone i docenione przez świat biznesu oraz wsparte merytorycznie i finansowo. Uczestnictwo w konkursie może przyczynić się do komercjalizacji projektów młodych adeptów sztuki konstruktorskiej.
W tym roku odbyła się siódma edycja konkursu. Nadesłano rekordową liczbę zgłoszeń, a do finału zakwalifikowano aż 39 konstrukcji! Zwycięzców wyłoniono w sześciu kategoriach:
To projekt dworca kolejowego w… starej kopalni złota w Złotym Stoku. Miejscowość leży przy granicy polsko-czeskiej, więc stacja ma łączyć oba kraje, tworząc nowe połączenia komunikacyjne i usprawniając przemieszczanie się pasażerów oraz handel międzynarodowy. Projektowany dworzec wykorzystuje nieużywane już tunele starej kopalni, co minimalizuje ingerencję w strukturę góry. Autorzy zastosowali niekonwencjonalny układ peronów, gdyż znajdują się one jeden nad drugim, a główna komunikacja odbywa się pionowo. Takie rozplanowanie pozwala na bardziej intuicyjne poruszanie się użytkowników po obiekcie, wykorzystując tym samym potencjał góry. Co istotne, projektowany dworzec uwzględnia jego stopniową rozbudowę. W pierwszym etapie powstaje jeden peron, który znajduje się najniżej. W miarę rozwoju kolejnictwa i zaniku transportu drogowego będzie rozbudowywany o kolejne, które będą piętrzyć się ku górze. Takie etapowanie pozwala na efektywne wykorzystanie przestrzeni, która jest niezbędna w danym momencie, eliminując powstanie ogromnej kubatury już na początku, kiedy nie jest jeszcze ona potrzebna. Każdemu poziomowi towarzyszą dodatkowe usługi, które znajdują się na półpiętrach. Peron pierwszy jest wyposażony w usługi gastronomiczne i poczekalnię z tarasem widokowym, drugi zostanie wzbogacony o małe sklepy, a przy trzecim zlokalizowane zostaną pokoje hotelowe. Same perony również zostały zaprojektowane tak, aby ich wielkość była jak najbardziej optymalna. Dzięki zastosowaniu parametrycznych rozwiązań ich długość może się zmieniać w zależności od ilości osób na dworcu oraz liczby przyjeżdżających pociągów. Ruchome części ukryte są wewnątrz góry i wysuwają się z niej w miarę potrzeby, powiększając długość peronu. Fasada wysuniętej części jest kinetyczna i podąża za ruchem promieni słonecznych, co przekłada się na energetykę obiektu. Ulokowanie dworca wewnątrz góry sprawia, że temperatura w środku obiektu nie ulega tak łatwo wahaniom. Do funkcjonowania obiektu wykorzystana będzie m.in. energia geotermalna i wodna z wodospadu.
To pierwsza konstrukcja z napędem elektrycznym w portfolio poznańskiego zespołu. Poprzednie pięć miało napęd spalinowy. Najnowsza łączy nie tylko najbardziej zaawansowane technologie ze świata Formuły 1, ale także jest wspaniałym nawiązaniem do nowego początku. Została bowiem zbudowana na bazie pierwszego bolidu PUT Motorsport, który na wszystkich rundach, w których wystartował, został okrzyknięty najlepszym debiutem w historii Formuły Student. Swoją nazwą „eWarta” nawiązuje i do elektromobilności, i do tamtego bolidu. Pojazd waży około 200 kg, osiąga przyspieszenie do 100 km/h w ok. 4 sek.
GUST to mała przydomowa turbina wiatrowa (wysokość konstrukcji to niecałe 2 metry, średnica wirnika: 1,6 m), generująca moc 460 W przy wietrze o prędkości 10 m/s. Kształt i liczba łopat nie są dziełem przypadku -– wirnik został dokładnie przebadany w tunelu aerodynamicznym na Politechnice Łódzkiej oraz podczas konkursu w Holandii i w laboratorium w Paryżu. Jednym z modułów turbiny jest obrotnica, pozwalająca na samodzielne ustawienie się turbiny do kierunku wiatru, co maksymalizuje wykorzystanie tego odnawialnego źródła energii. Do budowy turbiny wykorzystano ekologiczne, przyjazne środowisku materiały, np. polimer ABS, który jest łatwo poddawany recyclingowi. Okres zwrotu inwestycji wyliczono na około 10 lat. Projekt trzykrotnie zwyciężał w prestiżowym międzynarodowym konkursie Small Wind Turbine Contest w Holandii, wygrał też ogólnopolski konkurs EKOinnowatorzy. Interdyscyplinarny zespół twórców GUST tworzą studenci z kilku wydziałów PŁ działający przy Instytucie Maszyn Przepływowych Wydziału Mechanicznego.
Kalman to drugi łazik planetarny zbudowany przez AGH Space Systems. Platforma ta to udoskonalona wersja poprzednika (Phobos), w której poprawiono rozwiązania pierwszej konstrukcji oraz wprowadzono zupełnie nowe technologie. Rezultatem jest zwinny, czterokołowy pojazd o przeznaczeniu badawczym. Wyposażony został w systemy wizyjne, umożliwiające zdalne sterowanie oraz dokumentowanie terenu. Zamontowano na nim manipulator, pozwalający na przenoszenie przedmiotów, obsługę paneli operatorskich i wykonywanie innych podobnych czynności. Platforma posiada również tryb jazdy autonomicznej, w którym samodzielnie nawiguje do wskazanych współrzędnych bez konieczności uprzedniego poznania terenu. W ubiegłym roku KALMAN zajął pierwsze miejsce w międzynarodowych zawodach łazików marsjańskich Indian Rover Challenge, pokonując 20 podobnych konstrukcji z całego świata.
AlterARM to projekt, który wiąże się z implementacją protezy całej górnej kończyny człowieka, wykonany ze skalowalnych modułów wykonanych prawie w całości techniką druku 3D, by można było dostosować ją w prosty sposób do niepełnosprawności docelowego użytkownika. Konstrukcja cechuje się stosunkowo niskim kosztem oraz szybkością wykonania, a dodatkowo posiada również szereg funkcjonalności znajdujących zastosowanie w robotyce, dzięki wszystkim niezbędnym mechanizmom zintegrowanym wewnątrz ramienia.
Łódz podwodna OKOŃ (AUV-Autonomous Underwater Vehicle) to w pełni autonomiczny robot podwodny. Został zrealizowany z myślą o międzynarodowych zawodach, do badań naukowych związanych z autonomią i procesami zachodzącymi pod powierzchnią wody, a także do prowadzenia wielopłaszczyznowej współpracy z zewnętrznymi firmami – plany komercjalizacji, wykonywanie testów wodoodpornych urządzeń, próby szczelności i wytrzymałości w środowisku wyjątkowo niekorzystnym dla urządzeń elektronicznych. Projekt obejmuje budowę w pełni wodoszczelnego (do głębokości przynajmniej 4 m) korpusu robota, system silników i czujników do stabilizacji poziomej i pionowej oraz szybkiego i dokładnego przemieszczania się oraz chwytaka do podnoszenia i opuszczania piłeczek, a także działanie z czujnikami akustycznymi do lokalizacji celów oznaczonych dźwiękowo.
MK