Zmarł prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz, rektor Politechniki Krakowskiej. Z uczelnią, którą kierował od 2020 roku, był związany przez blisko pół wieku.
Prof. Andrzej Białkiewicz zmarł późnym wieczorem w środę, 22 marca. Od 2020 roku pełnił funkcję rektora Politechniki Krakowskiej. Wcześniej – w latach 2012–2020 – był prorektorem uczelni do spraw ogólnych, odpowiedzialnym m.in. za inwestycje, rozwój infrastruktury badawczej i dydaktycznej oraz współpracę z otoczeniem samorządowym i gospodarczym.
Jego odejście jest niewyobrażalnie bolesnym ciosem dla całej społeczności akademickiej Politechniki Krakowskiej. Odchodzi wyjątkowy członek naszej wspólnoty, całkowicie oddany uczelni przez niemal pół wieku, współautor wielu naszych sukcesów i współtwórca nowej strategii dalszego rozwoju Politechniki – mówi w imieniu Kolegium Rektorskiego oraz pracowników i studentów PK prof. Dariusz Bogdał, prorektor ds. nauki uczelni. – Musimy pożegnać Jego Magnificencję Rektora w połowie rektorskiej służby, w momencie naukowego i inwestycyjnego rozkwitu Politechniki, do którego tak mocno się przyczynił. Ciężko się z tym pogodzić. Tracimy nie tylko Rektora, ale też dociekliwego naukowca o ogromnej wiedzy, cenionego dydaktyka, utalentowanego twórcę. Przede wszystkim tracimy jednak bliskiego nam towarzysza w akademickim życiu, człowieka niezwykłej pracowitości, skromności i życzliwości, pokładającego wielką ufność w ludziach. Dla współpracowników i podwładnych, ale też dla studentów zawsze wyrozumiałego, obdarzającego każdego szacunkiem. Jego odejście to ogromna strata nie tylko dla naszej uczelni, ale także dla środowiska akademickiego Krakowa i Małopolski, a także świata polskiej nauki i architektury.
Prof. Andrzej Białkiewicz urodził się 13 czerwca 1954 r. w Czeladzi. W 1978 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, gdzie rozpoczął pracę w Zakładzie Rysunku, Malarstwa i Rzeźby. Kierował nim w latach 2011–2020. Główne obszary jego zainteresowań badawczych dotyczyły teorii architektury współczesnej, a zwłaszcza architektury modernistycznej, roli rysunku w działalności architektów, zachowania dziedzictwa architektonicznego, procesów nadawania zabytkom architektury współczesnych funkcji, w tym zjawiska desakralizacji obiektów zabytkowych. Jest autorem lub współautorem ok. 140 publikacji naukowych w czasopismach krajowych i międzynarodowych oraz 3 monografii.
Pracę badawczą i dydaktyczną w obszarze architektury i konserwacji zabytków łączył z bogatą praktyką architektoniczną. Jest autorem lub współautorem ponad 180 zrealizowanych projektów architektonicznych i architektoniczno-konserwatorskich (m.in. w Krakowie, Warszawie, Rzeszowie, Łodzi, Częstochowie, Inowrocławiu, Włodawie, Dąbrowie Górniczej, Dębicy, Sosnowcu, Wolbromiu, Zakopanem, Lublinie), w tym ponad 50 realizacji kościołów i założeń sakralnych w Polsce, a także na Ukrainie, Łotwie, w Kamerunie, na Węgrzech, Chorwacji, Republice Południowej Afryki, Słowacji. Znaczącym kierunkiem jego działań architektonicznych były realizacje konserwatorskie, m.in. na Jasnej Górze w Częstochowie i Skałce w Krakowie.
Ważnym obszarem działalności akademickiej prof. Białkiewicza była dydaktyka w zakresie obrazowania architektury i tworzenia jej reprezentacji, projektowania, konserwacji zabytków i historii sztuki. Był wykładowcą cenionym i lubianym przez studentów Politechniki Krakowskiej, opiekunem licznych plenerów malarskich i rysunkowych. Jako wykładowca współpracował w przeszłości także z Wyższą Szkołą Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie (1997–2012) oraz z Wyższą Szkołą Przedsiębiorczości i Administracji w Lublinie (2010–2012).
Prof. Andrzej Białkiewicz był członkiem międzynarodowych stowarzyszeń działających w obszarze ochrony dziedzictwa kulturowego, takich jak: ICOMOS, DOCOMOMO, ReUSO. Był też członkiem branżowych organizacji architektonicznych i budowlanych: SARP, MOIA, Rady Naukowej Galicyjskiej Izby Budownictwa, a także członkiem Międzynarodowego Instytutu ds. Edukacji Inżynierów WIETE w Melbourne. Zasiadał w Radzie do spraw Środowiska, Energii i Zasobów Naturalnych przy prezydencie RP oraz Społecznym Komitecie Odnowy Zabytków Krakowa. Był rzeczoznawcą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie ochrony zabytków, a także członkiem zespołu ekspertów Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki.
Miał wiele pasji – interesował się historią motoryzacji, uczestniczył w zlotach i rajdach zabytkowych pojazdów, był znawcą muzyki klasycznej, swoje prace rysunkowe prezentował na wystawach autorskich i zbiorowych.
źródło: PK